24 Δεκεμβρίου 1971.
Η Γερμανίδα Γιουλιάνε Κέπκε και η μητέρα της επιβιβάζονται σε ένα κατάμεστο
αεροσκάφος των περουβιανών αερογραμμών που εκτελεί την πτήση 508 στην Ανατολική
χώρα. Είναι 17 χρόνων και κάνει το μακρινό ταξίδι για να περάσει τα
Χριστούγεννα με τον πατέρα της που εργάζεται στο Περού. Πριν συμπληρωθεί μία
ώρα από την απογείωση, το αεροσκάφος πέφτει σε ισχυρή καταιγίδα. Μια δύναμη το ταρακουνά σαν να είναι παιχνίδι. Άνθρωποι
πανικοβάλλονται και κλαίνε ενώ αντικείμενα πέφτουν από τα ανοιχτά ντουλάπια:
τσάντες, δέματα, τυλιγμένα δώρα, μπουφάν, όλα πάνω στα κεφάλια μας λέει ή ίδια
την ίδια ώρα που η μητέρα της προσπαθεί να την καθησυχάσει. Ξαφνικά γίνεται
έκρηξη και το αεροπλάνο διαλύεται στον αέρα.
Η πτώση είναι απότομη
και η κέπκε νιώθει την ζώνη να της κόβει την ανάσα. Πριν προλάβει να αισθανθεί
φόβο, λιποθυμά. Όταν συνήλθε από το σοκ, δεμένη στο κάθισμά της, κατάλαβε ότι
ήταν η μοναδική ζωντανή από τους 93 επιβάτες!. Στην πραγματικότητα, η πτώση
κράτησε περίπου δέκα λεπτά και ο εφιάλτης μόλις ξεκίναγε για την 17χρονη. Μόνη
και τραυματισμένη μέσα στην ζούγκλα του Αμαζονίου έπρεπε να επιβιώσει. Το πρώτο
πράγμα που αντίκρισε ανοίγοντας τα μάτια της ήταν το χρυσό φως που σκόρπιζε
μέσα από τις κορυφές των γιγαντιαίων δέντρων της ζούγκλας. Ηταν μια εικόνα που
δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή της. Προσπάθησε πολλές φορές να σηκωθεί, χωρίς
επιτυχία όμως. Ζαλιζόταν, το αριστερό μάτι της ήταν πρησμένο και δεν μπορούσε
να το ανοίξει, είχε χτυπήσει τον αυχένα της και μια πολύ βαθιά πληγή στην
αριστερή της γάμπα δεν την άφηνε να κουνηθεί.
Η Γιουλιάνε περπατούσε
στο άγνωστο, ξεδιψούσε με τις σταγόνες που κυλούσαν από τα δέντρα και ξεγελούσε
την πείνα της με ζαχαρωτά που βρήκε στον τόπο της συντριβής. Και ξαφνικά ενώ
είναι χαμένη και χωρίς προσανατολισμό ακούει τον ήχο του ποταμού που έμελλε να
γίνει η σωτηρία της. «Εάν χαθείς στη ζούγκλα και βρεις τρεχούμενο νερό,
ακολούθησε το ρεύμα. Θα σε οδηγήσει σε άλλους ανθρώπους», την είχε συμβουλεύσει
ο πατέρας της που ήταν βιολόγος τροπικών δασών. Έτσι κι έκανε. Έπειτα από εννιά
μέρες περιπλάνησης στην ζούγκλα και αφού έμεινε ζωντανή στην επίθεση άγριων
ζώων και κυρίως κροκόδειλων, βρήκε μια βάρκα. Μετά από ώρες την βρήκαν ντόπιοι
ξυλοκόποι και την έσωσαν.
Τις πρώτες
εβδομάδες η Γιουλιάνε δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα. Τα ξαναζούσε όμως όλα,
στους εφιάλτες της. Το 2000 επέστρεψε στην ζούγκλα για τις ανάγκες του
ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτσογκ «Τα φτερά της ελπίδας». Χρειάστηκε, όμως, να
περάσουν άλλα δώδεκα χρόνια από τότε για να καταφέρει να διηγηθεί την
περιπέτειά της. Στο βιβλίο της «Όταν έπεσα από τον ουρανό», αφηγείται τα πάντα:
τη στιγμή της πτώσης, τις πρώτες ώρες της αγωνίας, τον φόβο, τις πολύτιμες
γνώσεις που της είχαν δώσει οι γονείς της για τα μυστικά της ζούγκλας.
Σήμερα η
Κέπκε στα 57 της είναι βιβλιοθηκάριος στον ζωολογικό κήπο του Μονάχου και το
βιβλίο της είναι πια μπέστ σέλλερ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου