ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑ SERIAL KILLER, ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ 30 ΦΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ!..

Ο 63χρονος Thomas Quick για 20 συναπτά έτη θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους κατά συρροή δολοφόνους αφού ομολόγησε 30 εγκλήματα. Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ της Σκανδιναβίας, πήγε φυλακή για να αποκαλυφθεί όμως στο τέλος ότι όλες, ανεξαιρέτως, οι ομολογίες του, υπήρξαν αναληθείς. Δεν είχε κάνει κανένα φόνο, ήταν απλώς ένας μυθομανής, ψυχασθενής που υποστήριξε ότι όλα έγιναν για να εξασφαλίσει  δωρεάν φάρμακα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μυθιστόρημα, ή σενάριο αστυνομικής ταινίας η ζωή του Τόμας Κουίκ που μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφόρησε σε βιβλίο του δημοσιογράφου Χάνες Ράσταμ με τίτλο« Η δημιουργία ενός κατά συρροή δολοφόνου». Ο συγγραφέας, ο οποίος δυστυχώς, λίγες ημέρες αργότερα πέθανε από καρκίνο, μελέτησε τον Κουίκ για μια τριετία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο αιμοσταγής δολοφόνος δεν ήταν παρά ένας παθολογικός ψεύτης.

Αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Στουρ Μπέργκβαλ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του 63χρονου, νοσηλευόταν σε ψυχιατρική κλινική. Από εκεί κάλεσε την αστυνομία και ομολόγησε ότι έχει κάνει 30 φόνους που όλοι παρέμεναν χωρίς διαλεύκανση έως τότε. Στο διάστημα 1975 -1985 διέπραξε τα εγκλήματα σε Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και Φινλανδία, περιγράφοντάς τα μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Θύματα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά από 9 ετών ως και ηλικιωμένοι. Άγρια δολοφονημένοι, ακρωτηριασμένοι ενώ κάποιοι δεν βρέθηκαν ποτέ. Στις δίκες που ακολούθησαν μέχρι το 2001 ο Μπέργκβαλ καταδικάστηκε ως δράστης των οκτώ από αυτούς τους φόνους -παρ' ότι απουσίασαν μαρτυρίες αυτοπτών, ιατροδικαστικά στοιχεία και φονικά εργαλεία. Του επιβλήθηκαν ισόβια δεσμά αλλά μετά από 10 χρόνια στο κελί ανακάλεσε τα πάντα. Αυτό, βέβαια, συνεπάγεται ότι οι δολοφόνοι των 30 θυμάτων εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, προκαλώντας τρόμο. Ο γενικός εισαγγελέας Αντερς Πέρκλεφ υποστήριξε στη συνέντευξη που έδωσε ότι και στις οκτώ δικαστικές αποφάσεις μετείχαν στις έρευνες οι ίδιοι αστυνομικοί ενώ τα δικαστήρια που επελήφθησαν είχαν τις ίδιες ακριβώς συνθέσεις.

Ο Κουίκ μεγάλωσε σε μια μικρή αγροτική πόλη της Σουηδίας και ήταν ένα από τα 7 παιδιά μιας βαθιά θρησκευόμενης οικογένειας. ήταν ένα παιδί που ενδιαφέρονται για το θέατρο και τα βιβλία και στα 14 του συνειδητοποίησε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ένιωθε ντροπή για την σεξουαλικότητά του, το έκρυψε από τους γονείς του και άρχισε να πειραματίζεται με τα ναρκωτικά. Σε ηλικία 19 ετών, κατηγορήθηκε για κακοποίηση εφήβου αγοριού ενώ αργότερα προσπάθησε να μαχαιρώσει έναν πρώην εραστή του. Το 1990, λήστεψε μια τοπική τράπεζα ντυμένος με στολή του Άη Βασίλη και φυλακίστηκε. Οι δικαστές τότε έκριναν ότι πρέπει να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία. Στη διάρκεια των συνεδριών περιέγραφε με ακρίβεια στους ψυχοθεραπευτές τους φόνους, που εν συνεχεία του καταλογίσθηκαν. Μάλιστα, το έκανε με κάθε λεπτομέρεια, αναλύοντας το πώς στραγγάλιζε, βίαζε, μαχαίρωνε, τεμάχιζε και έτρωγε τα θύματά του!. Πως κατάφερνε να περιγράφει με λεπτομέρειες τα υποτιθέμενα εγκλήματά του; συγκέντρωνε το υλικό της μυθοπλασίας του από μια βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης και αποκόμματα παλιών εφημερίδων που αφορούσαν ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Μπορούσε να περιγράψει στις καταθέσεις του με λεπτομέρειες ακόμα και τα όπλα που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες, ακόμη και να δώσει πληροφορίες για την εμφάνιση και τα ρούχα που φορούσαν τα θύματά του. όταν του απαγγέλθηκαν και επίσημα οι κατηγορίες, οι δικηγόροι του και ο ίδιος ο Κουίκ απέκτησαν πρόσβαση σε ακόμα περισσότερες πληροφορίες, γεγονός που τον βοήθησε να κάνει τις ιστορίες του ακόμα πιο πειστικές. μέσα στην ανυπομονησία τους οι Αρχές να «κλείσουν»  τις υποθέσεις, αποδέχθηκαν με ευκολία τα όσα χωρίς να κάνουν την παραμικρή διασταύρωση στοιχείων.

Ο Κουίκ μένει τώρα σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, τρεις ώρες από την Στοκχόλμη, ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή.  Πολιτικοί και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κινητοποιούνται πλέον στη Σουηδία, ενώνοντας τις δυνάμεις τους για να ξεκινήσει μια αναθεώρηση όλου του νομικού συστήματος. Να αποκλειστεί, δηλαδή, στο μέλλον ότι μπορεί να επαναληφθούν καταδικαστικές ποινικές αποφάσεις με μοναδικό αποδεικτικό υλικό την ομολογία του κρατούμενου υπόδικου.