Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

ΜΙΡΝΙ, Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΧΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΕΝΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΟΡΥΧΕΙΟΥ

Στην μικρή πόλη Mirny στην ανατολική Σιβηρία υπάρχει η μεγαλύτερη ίσως τρύπα που έχει ανοιχτεί ποτέ από τον άνθρωπο σε όλο τον κόσμο. Μιλάμε για το μεγαλύτερο αδαμαντωρυχείο του πλανήτη με την εξόρυξη διαμαντιών να αρχίζει πριν από 60 χρόνια και σήμερα η τεράστια ανοιχτή τρύπα να έχει βάθος 525 μέτρα και διάμετρο 1,25 χιλιόμετρα!. Τα σπίτια βρίσκονται στο Χείλος του γκρεμού καταμεσής του πουθενά αφού κατασκευάστηκαν για να στεγάσουν τις οικογένειες των εργατών. Φανταστείτε ότι είναι τόσο μεγάλο το ορυχείο που ο εναέριος χώρος πάνω από αυτό έχει αποκλειστεί εξαιτίας των ανοδικών ρευμάτων αέρα που δημιουργούνται!
Το ορυχείο συντήρησε για δεκαετίες μια πόλη 35.000 κατοίκων 10.000 χιλιόμετρα από τη Μόσχα όπου κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει αφού δεν έχει νερό, δέντρα και κάνει μόνο κρύο. Το άγριο και παγωμένο τοπίο της Σιβηρίας επέτεινε την έτσι κι αλλιώς, σκληρή δουλειά της εξόρυξης διαμαντιών. Για τη διάσπαση του παγωμένου εδάφους χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες jet και όταν αυτοί απέτυχαν, ισχυρά εκρηκτικά. Στα χρόνια της ακμής του το ορυχείο έφτασε να παράγει 10 εκατομμύρια καράτια διαμαντιών ετησίως, δηλαδή 2 τόνους, πολλά από τα οποία εξαιρετικής ποιότητας και φυσικά γίνονταν περιζήτητα σε όλον τον κόσμο.
Η περιοχή της Σιβηρίας είναι μια από τις πιο αφιλόξενες περιοχές με χειμώνα διάρκειας επτά μηνών το χρόνο. Αυτό σήμαινε ότι οι φορείς εκμετάλλευσης ορυχείου έπρεπε να ασχοληθούν με πολικές θερμοκρασίες που πάγωναν ακόμη και τα ελαστικά των οχημάτων και έσπαγαν ενώ το λάδι γινόταν παγοκολόνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες το μόνιμο στρώμα πάγου γινόταν λάσπη δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τους εργάτες. το Mir Diamond Mine ήταν σε πλήρη λειτουργία μέχρι το 2004 και δημιουργήθηκε από την επιθυμία του Στάλιν να διατηρήσει την οικονομική ανεξαρτησία της Σοβιετική ένωσης μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. ο Στάλιν ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη μετεξέλιξή της χώρας του σε βιομηχανικό ηγέτη με δύναμη ίση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μια τέτοια μεγάλη, σε εθνικό επίπεδο,  εκβιομηχάνιση της χώρας χρειαζόταν μεγάλες και αξιόπιστες πηγές εισοδήματος και τα κοιτάσματα διαμαντιών ήταν η κινητήρια δύναμη. 
Τα βιομηχανικά διαμάντια απαιτούνται για έναν μεγάλο αριθμό μηχανικών λειτουργιών, όπως η διάτρηση και η κοπή σκληρών υλικών. Ρώσοι γεωλόγοι ενημέρωσαν ήδη από το 1930 τον Στάλιν ότι ορισμένες περιοχές της Σιβηρίας ήταν πλούσιες σε διαμάντια με την αναζήτηση τους να ξεκινά το 1947 και 8 χρόνια μετά να βρίσκουν ίχνη του ηφαιστειακού βράχου κιμπερλίτη που συνδέεται συνήθως με τα διαμάντια.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στη δεκαετία του 1990, το ορυχείο λειτουργούσε από την εταιρεία παραγωγής διαμαντιών Sakha, η οποία είχε ετήσια κέρδη άνω των 600 εκατομμυρίων δολαρίων. Αργότερα, το ορυχείο άλλαξε τρεις φορές ιδιοκτήτη και έγινε η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής διαμαντιών στη Ρωσία με 3.600 εργαζομένους. Το ορυχείο διαμαντιών που δεν κόστισε τίποτα στην ρωσική κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, σχεδιάζεται να γίνει τουριστικό αξιοθέατο αλλά οι όποιες προσπάθειες  προσκρούουν πάνω στο υπερβολικό μέγεθος της τεράστιας οπής που εγκυμονεί κινδύνους. 
Ένα θέμα, που προβληματίζει τους ιθύνοντες είναι το πώς θα φθάσουν οι τουρίστες σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος, όπου οι πτήσεις αεροπλάνων και ελικοπτέρων απαγορεύονται πάνω από τον εναέριο χώρο του, αφού υπάρχει ο φόβος η τρύπα να τα «ρουφήξει»!. Επίσης θα πρέπει να κατασκευαστεί και αεροδιάδρομος, δύσκολα πράγματα για την παγωμένη σιβηρία.


Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Η ΜΙΣΕΛ ΝΑΙΤ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΑΧΘΕΙ ΚΑΙ ΖΟΥΣΕ ΩΣ ΣΚΛΑΒΑ ΤΟΥ ΣΕΞ ΓΙΑ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ..

2 χρόνια πριν όλος ο κόσμος συγκλονίστηκε από την φρικιαστική είδηση ότι ένας Αμερικανός κρατούσε αιχμάλωτα στο υπόγειο του σπιτιού του, τρία κορίτσια ηλικίας 17, 16 και 21 ετών. Απαγωγές, βιασμοί, ξύλο και εκβιασμοί σε καθημερινή βάση για τις τρεις σύγχρονες σκλάβες του σεξ. Μετά την απελευθέρωσή της από το σπίτι-φυλακή στο Κλίβελαντ του Οχάιο ένα από τα τρία θύματα του Άριελ Κάστρο, η Μισέλ Νάιτ, μίλησε για πρώτη φορά για τη φρικιαστική της περιπέτεια και άφησε τον κόσμο άφωνο. Έχω συγχωρήσει τον απαγωγέα μου, μακάρι να μην αυτοκτονούσε, έζησα εκεί 11 χρόνια, δεν ξεχνιούνται ήταν μερικά από τα λόγια της, θυμίζοντας σε όλους πόσο ισχυρό είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Η σχέση αγάπης και μίσους δηλαδή που αναπτύσσει το θύμα της απαγωγής με τον θύτη.
  Στο βιβλίο της που μόλις κυκλοφόρησε περιγράφει πως έπεσε θύμα του οδηγού σχολικού λεωφορείου Άριελ Κάστρο. Ακολούθησαν η Αμάντα Μπέρι, η οποία γέννησε και ένα παιδί του βιαστή και η Τζίνα ΝτεΧεσούς οι οποίες οδηγήθηκαν επίσης στο σπίτι -φυλακή. Ο Κάστρο την απήγαγε όταν ακόμη ήταν έφηβη, στις 22 Αυγούστου 2000. Εκείνη έτρεχε να προλάβει μια συνάντηση για την επιμέλεια του νεογέννητου γιου της, Τζόι και ο απαγωγέας προσφέρθηκε να την πάει με το αυτοκίνητό του. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Όταν ανέβηκαν τα σκαλιά του σπιτιού του, τότε συνειδητοποίησε ότι δεν θα έβγαινε ποτέ από εκεί. Για την επόμενη δεκαετία ο Κάστρο θα κρατούσε την Νάιτ αλυσοδεμένη σε έναν στύλο στο υπόγειό του, βασανίζοντας και βιάζοντάς την καθημερινά. Στα 11 χρόνια της αιχμαλωσίας της «δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην πόνεσα ή πληγώθηκα με κάποιον τρόπο», δηλώνει η Νάιτ η οποία στη διάρκεια της φυλάκισης θα μείνει πέντε φορές έγκυος και θα αποβάλει μετά από χτυπήματα και αφήνοντάς την νηστική. Για χάρη του παιδιού της όμως, του μικρού Τζόι που μεγάλωνε με την γιαγιά, έμεινε ζωντανή με την ελπίδα ότι θα τον ξαναδεί.
Υπήρχαν πολύ λίγες φορές που χαμογέλασα σε αυτό το σπίτι», θυμάται. Μια από αυτές ήταν την πρώτη φορά που είδε την Αμάντα και την Τζίνα. «Χάρηκα που ήξερα ότι δεν ήμουν η μόνη. Την ίδια στιγμή όμως αυτό με στεναχωρούσε». Τον περασμένο Αύγουστο, στη διάρκεια της δίκης του, ο 53χρονος Άριελ Κάστρο παραδέχτηκε την ενοχή του. Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της ποινής, ισόβια και 1000 χρόνια κάθειρξη, αυτοκτόνησε στη φυλακή. Ερωτώμενη αν έχει συγχωρέσει τον απαγωγέα και βασανιστή της η Νάιτ λέει ότι δεν τον μισεί. Για εκείνον ήταν απλά ένας «σάκος του μποξ» στο σπίτι-κολαστήριο που πέθαινε κάθε μέρα. Κι όμως, παρά τον πόνο, εκείνη τον συγχωρεί, λέγοντας απλά ότι «έτσι είναι η ζωή».
O Κάστρο κράταγε τις τρεις κοπέλες στο υπόγειο και μάλιστα τις έδενε στον τοίχο σαν τρόπαια. Μετά τις ανέβαζε στο δεύτερο όροφο του σπιτιού, σε διαφορετικά δωμάτια την κάθε μία και τις βίαζε. Μαζί τους έπαιζε και ένα ακόμα αρρωστημένο παιχνίδι. Τους άφηνε την πόρτα ανοιχτή και προσποιούνταν ότι έφευγε για να δει αν θα προσπαθούσαν να το σκάσουν. Όταν εκείνες προσπαθούσαν να φύγουν, τις χτύπαγε μέχρι να λιποθυμήσουν. Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που ο γείτονας Τσαρλς Ράμσεϊ άκουσε περίεργους θορύβους από το υπόγειο του διπλανού σπιτιού, κάλεσε την αστυνομία και όλα αποκαλύφθηκαν. 
Η  Νάιτ αποκαλύπτει ότι σήμερα δεν έχει πλέον στενές επαφές με τις άλλες δύο κοπέλες, την Αμάντα Μπέρι 27 ετών και την Τζίνα Ντε Χεσούς, 23 ετών. ίσως έτσι προσπαθούν και οι τρεις να σβήσουν από την μνήμη τους τα μαρτυρικά χρόνια της αιχμαλωσίας τους. 


Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

59ΧΡΟΝΗ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΘΩΩΘΗΚΕ

Η Σούζαν Μέλλεν το 1997 ήταν μια 44χρονη όμορφη και  ευτυχισμένη μητέρα τριών παιδιών, 8, 9 και 22 ετών. O κόσμος της κατέρρευσε ξαφνικά όταν αστυνομικοί της πέρασαν χειροπέδες για την άγρια δολοφονία ενός άστεγου τοξικομανούς που ήταν πρώην φίλος της. Η δικαστική πλάνη την έστειλε αδίκως πίσω από τα σίδερα της φυλακής, την στιγμάτισε, την διέσυρε, της στέρησε το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Αλλά δεν την κατέστρεψε αφού πάντα πίστευε στην δικαιοσύνη. Είναι μια γυναίκα που πέρασε 17 χρόνια από τη ζωή της στη φυλακή, καταδικασμένη για την δολοφονία που δε διέπραξε και τελικά αθωώθηκε από δικαστήριο του Λος Άντζελες.
Στα 59 της έξω από την φυλακή την περίμεναν τα τρία της παιδιά και το δύο ετών εγγόνι της που είδε για πρώτη φορά. Το αγκάλιασε και με δάκρυα ευτυχίας στα μάτια, άρχισε να χορεύει. Είναι οικογενειακές στιγμές που έχασε όλα αυτά τα χρόνια. Η μεγάλη της κόρη τζούλι έφτασε 39 ετών, η 26χρονη τζέσικα με τον αρραβωνιαστικό της, την περίμεναν αρραβωνιασμένοι 8 χρόνια για να παντρευτούν μπροστά της. Και ο μικρός της γιος ο ντόνι 25 ετών σήμερα, έχει κάνει εδώ και χρόνια τατουάζ μια ραγισμένη καρδιά στο στήθος, αφιερωμένη στην μάνα που τόσο του έλειψε στα παιδικά του χρόνια.
Η Σούζαν είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα αναστολής της ποινής, για τη δολοφονία του Ρίτσαρντ Ντέιλι. Το απανθρακωμένο πτώμα του βρέθηκε το 1997 σε ένα σοκάκι της συνοικίας Σαν Πέντρο, στο Λος Άντζελες. Εκείνη την εποχή, η διαζευγμένη Susan ζούσε με τον φίλο της και τα δύο μικρά παιδιά της. Ήταν αφοσιωμένη μητέρα αλλά ήρθε το διαζύγιο και ο αποχωρισμός της μεγάλης της κόρης. Η ολέθρια σχέση της την οδήγησε στη χρήση μεθαμφεταμίνης στις αρχές του 90. Χώρισε όταν ο φίλος της Riτσαρντ ντέιλι πήγε στη φυλακή. 
μουσική

Το βράδυ του φόνου, την 21η ​​Ιουλίου η Σούζαν ήταν με τα παιδιά της όλη την ημέρα. Αρκετά χιλιόμετρα μακριά, τρεις κακοποιοί μέλη συμμορίας σκότωσαν τον 45χρονο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Σήμερα ο δικαστής Μαρκ Άρνολντ χαρακτήρισε την περίπτωση της Μέλεν "σπάνια αποτυχία του δικαστικού συστήματος", προσθέτοντας ότι η καταδίκη της βασίστηκε στην μια και μοναδική ψευδομαρτυρία της Τζουν Πάτι, φίλης της μέλεν. Η αξιοπιστία της Πάτι, η οποία πέθανε το 2006, αμφισβητήθηκε όταν πρόσφατα ξανάνοιξε η υπόθεση, κυρίως επειδή η ίδια της η αδελφή, που είναι αξιωματικός της αστυνομίας την χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη ψεύτρα που έχει γνωρίσει.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την γυναίκα που υπέμενε τα πάνδεινα πίσω από ένα κελί για 17 χρόνια οι συγγενείς της έφτιαξαν ένα βίντεο με όλες τις οικογενειακές στιγμές που έχασε από το 1997 μέχρι σήμερα. Το υλικό ανέβηκε στο διαδίκτυο και περιέχει φωτογραφίες από το μεγάλωμα των παιδιών, την γέννηση του εγγονού και γιορτές. Οι περιπτώσεις αθώων ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί αδίκως στις ηπα αποδεικνύουν περίτρανα ότι πολλές φορές οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης δεν την αποδίδουν σωστά. 
Υπάρχει, άραγε, μεγαλύτερο έγκλημα από την καταδίκη ενός αθώου ανθρώπου και ποια αποζημίωση μπορεί να απαλύνει τα σκοτεινά χρόνια που πέρασε η 59χρονη μέσα στη φυλακή;.