Οι αυταπάτες του πινόκιο πού ήθελε να παίξει με το τηλεκοντρόλ.

Πέρασαν αρκετές δεκαετίες μέχρι να εμφανιστεί στο πολιτικό σκηνικό ένας νέος και άφθαρτος ο οποίος διεκδίκησε και πήρε, όχι μόνο μία φορά, την ψήφο του ελληνικού λαού.

Ο λαοφιλής πολιτικός, έπαιξε μπάλα μόνος του και όπως ήταν φυσικό κέρδισε λέγοντας στον ελληνικό λαό αυτά που ήθελε ακριβώς να ακούσει. Με επαναστατικό λόγο και ύφος, κάνοντας αντάρτικο (εντός των τειχών), υποσχέθηκε ότι όχι μόνο θα τα αλλάξει όλα αλλά και ότι ο απλός κόσμος θα ανασάνει οικονομικά. Κι όμως το μνημόνιο που θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο, άλλαξε. Ήρθε νέο, βαρύτερο κατά 90 δις, με δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα, αλλά τουλάχιστον είναι αριστερό! ( θα τρίζουν τα κόκκαλα κάποιων βέβαια…).

Η νέα πολιτική σέχτα αφού πούλησε φούμαρα και φύκια στον κόσμο, έβγαλε επιτέλους το πραγματικό της πρόσωπο στην κοινωνία. Και αφού δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα πραγματικά προβλήματα του λαού, και αφού δεν κυβέρνησε το κρατικό καράβι ούτε ένα δευτερόλεπτο, και αφού έστειλε στα ΑΤΜ υπερήλικες γέροντες να περιμένουν με τις ώρες, είπε να βάλει τάξη στο … άναρχο τηλεοπτικό τοπίο!. Και έτσι ο απλός λαός θα νιώσει καλύτερα και θα ανοίξει το πορτοφόλι να πληρώσει με ευχαρίστηση φόρους που δεν πληρώνονται ούτε σε δέκα ζωές.

Με δυο αξύριστα πρωτοπαλίκαρα μπροστά και ένα διάτρητο νόμο αποφασίστηκε ότι από τα υφιστάμενα κανάλια όπου δουλεύουμε χιλιάδες άνθρωποι πρέπει να μείνουν 4!, γιατί έτσι μας αρέσει. Ο διαγωνισμός έγινε πολύ γρήγορα για να προλάβουν την δικαιοσύνη και τελικά έγραψαν σε ένα χαρτί ότι θα εισπράξουν από 4 επιχειρηματικά σχήματα 246 εκ. ευρώ τα οποία μάλιστα θα μοιράσει ο ρομπέν του μαξίμου στον φτωχό.

Με.. ερντογανικές μεθόδους κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι σχεδίασαν την επόμενη μέρα. Ένα νέο τηλεοπτικό τοπίο μακριά από νταβατζήδες και βρώμικους ιδιοκτήτες λένε. Μια ξεκάθαρη, ελεύθερη και πλουραλιστική τηλεόραση, όπως στις δικτατορίες της Βενεζουέλας, της Β. Κορέας, ή των πολέμαρχων της Αφρικής..

Κι όμως όταν έρχονταν τα τηλεγραφήματα από όλη την Γη για τις αμέτρητες διώξεις του τύπου, για φυλακίσεις δημοσιογράφων, για λουκέτα αυταρχικών κυβερνήσεων  σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια, κανείς δεν περίμενε ότι στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία κάποιος θα αποφάσιζε να φιμώσει την ελευθερία του λόγου. Και τώρα περιμένει ο μεγαλύτερος πινόκιο όλων των εποχών να κλείσουν επιτυχημένες τηλεοπτικές επιχειρήσεις με χιλιάδες εργαζόμενους, τακτοποιημένες φορολογικά και με κερδοφορία.  

Εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι συνάδερφοι από την τηλεόραση δεν μπορώ να πάρω μέρος στην αυταπάτη του, ούτε να παραδώσω την πένα και το μικρόφωνο μου σε ένα τύπο που απλά τον έκανε ο φίλος του, Υπουργό.

Η τρομοκρατία δεν θα περάσει και το μαύρο που ονειρεύονται δεν θα πέσει ποτέ. Ο νόμος θα καταργηθεί και κάποιοι θα λογοδοτήσουν εν καιρώ. Όσο για τα ψίχουλα που πετάνε στους συναδέρφους που θα μείνουν (αν μείνουν) εκτός, δεν χρειάζεται. Ας τα κρατήσει ο υπουργός με το μαντηλάκι στο πέτο, για μια άλλη κοινωνική πολιτική. Εξάλλου τώρα έχουν απέναντι όλες τις κοινωνικές ομάδες, ακόμη και αυτές που τους ανέδειξαν και τους στήριξαν στην κατάληψη της εξουσίας…