2 χρόνια πριν όλος ο κόσμος
συγκλονίστηκε από την φρικιαστική είδηση ότι ένας Αμερικανός κρατούσε αιχμάλωτα
στο υπόγειο του σπιτιού του, τρία κορίτσια ηλικίας 17, 16 και 21 ετών. Απαγωγές,
βιασμοί, ξύλο και εκβιασμοί σε καθημερινή βάση για τις τρεις σύγχρονες σκλάβες
του σεξ. Μετά την απελευθέρωσή της από το σπίτι-φυλακή στο Κλίβελαντ του Οχάιο ένα
από τα τρία θύματα του Άριελ Κάστρο, η Μισέλ Νάιτ, μίλησε για πρώτη φορά για τη
φρικιαστική της περιπέτεια και άφησε τον κόσμο άφωνο. Έχω συγχωρήσει τον
απαγωγέα μου, μακάρι να μην αυτοκτονούσε, έζησα εκεί 11 χρόνια, δεν ξεχνιούνται
ήταν μερικά από τα λόγια της, θυμίζοντας σε όλους πόσο ισχυρό είναι το σύνδρομο
της Στοκχόλμης. Η σχέση αγάπης και μίσους δηλαδή που αναπτύσσει το θύμα της
απαγωγής με τον θύτη.
Στο βιβλίο της που μόλις κυκλοφόρησε
περιγράφει πως έπεσε θύμα του οδηγού σχολικού λεωφορείου Άριελ Κάστρο.
Ακολούθησαν η Αμάντα Μπέρι, η οποία γέννησε και ένα παιδί του βιαστή και η
Τζίνα ΝτεΧεσούς οι οποίες οδηγήθηκαν επίσης στο σπίτι -φυλακή. Ο Κάστρο την
απήγαγε όταν ακόμη ήταν έφηβη, στις 22 Αυγούστου 2000. Εκείνη έτρεχε να
προλάβει μια συνάντηση για την επιμέλεια του νεογέννητου γιου της, Τζόι και ο
απαγωγέας προσφέρθηκε να την πάει με το αυτοκίνητό του. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Όταν
ανέβηκαν τα σκαλιά του σπιτιού του, τότε συνειδητοποίησε ότι δεν θα έβγαινε
ποτέ από εκεί. Για την επόμενη δεκαετία ο Κάστρο θα κρατούσε την Νάιτ
αλυσοδεμένη σε έναν στύλο στο υπόγειό του, βασανίζοντας και βιάζοντάς την
καθημερινά. Στα 11 χρόνια της αιχμαλωσίας της «δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να
μην πόνεσα ή πληγώθηκα με κάποιον τρόπο», δηλώνει η Νάιτ η οποία στη διάρκεια
της φυλάκισης θα μείνει πέντε φορές έγκυος και θα αποβάλει μετά από
χτυπήματα και αφήνοντάς την νηστική. Για χάρη του παιδιού της όμως, του μικρού Τζόι που μεγάλωνε με την γιαγιά, έμεινε ζωντανή με την ελπίδα ότι θα τον
ξαναδεί.
Υπήρχαν πολύ λίγες φορές που χαμογέλασα
σε αυτό το σπίτι», θυμάται. Μια από αυτές ήταν την πρώτη φορά που είδε την
Αμάντα και την Τζίνα. «Χάρηκα που ήξερα ότι δεν ήμουν η μόνη. Την ίδια
στιγμή όμως αυτό με στεναχωρούσε». Τον περασμένο Αύγουστο, στη διάρκεια της
δίκης του, ο 53χρονος Άριελ Κάστρο παραδέχτηκε την ενοχή του. Λίγες ημέρες μετά
την ανακοίνωση της ποινής, ισόβια και 1000 χρόνια κάθειρξη, αυτοκτόνησε στη
φυλακή. Ερωτώμενη αν έχει συγχωρέσει τον απαγωγέα και βασανιστή της η Νάιτ λέει
ότι δεν τον μισεί. Για εκείνον ήταν απλά ένας «σάκος του μποξ» στο σπίτι-κολαστήριο που πέθαινε
κάθε μέρα. Κι όμως, παρά τον πόνο, εκείνη
τον συγχωρεί, λέγοντας απλά ότι «έτσι είναι η ζωή».
O Κάστρο κράταγε τις τρεις κοπέλες στο υπόγειο και
μάλιστα τις έδενε στον τοίχο σαν τρόπαια. Μετά τις ανέβαζε στο δεύτερο όροφο
του σπιτιού, σε διαφορετικά δωμάτια την κάθε μία και τις βίαζε. Μαζί τους
έπαιζε και ένα ακόμα αρρωστημένο παιχνίδι. Τους άφηνε την πόρτα ανοιχτή και
προσποιούνταν ότι έφευγε για να δει αν θα προσπαθούσαν να το σκάσουν. Όταν
εκείνες προσπαθούσαν να φύγουν, τις χτύπαγε μέχρι να λιποθυμήσουν. Όλα
αυτά μέχρι την στιγμή που ο γείτονας Τσαρλς Ράμσεϊ άκουσε περίεργους θορύβους
από το υπόγειο του διπλανού σπιτιού, κάλεσε την αστυνομία και όλα
αποκαλύφθηκαν.
Η Νάιτ
αποκαλύπτει ότι σήμερα δεν έχει πλέον στενές επαφές με τις άλλες δύο κοπέλες, την
Αμάντα Μπέρι 27 ετών και την Τζίνα Ντε Χεσούς, 23 ετών. ίσως έτσι
προσπαθούν και οι τρεις να σβήσουν από την μνήμη τους τα μαρτυρικά χρόνια της
αιχμαλωσίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου