ΜΙΡΝΙ, Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΧΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΕΝΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΟΡΥΧΕΙΟΥ

Στην μικρή πόλη Mirny στην ανατολική Σιβηρία υπάρχει η μεγαλύτερη ίσως τρύπα που έχει ανοιχτεί ποτέ από τον άνθρωπο σε όλο τον κόσμο. Μιλάμε για το μεγαλύτερο αδαμαντωρυχείο του πλανήτη με την εξόρυξη διαμαντιών να αρχίζει πριν από 60 χρόνια και σήμερα η τεράστια ανοιχτή τρύπα να έχει βάθος 525 μέτρα και διάμετρο 1,25 χιλιόμετρα!. Τα σπίτια βρίσκονται στο Χείλος του γκρεμού καταμεσής του πουθενά αφού κατασκευάστηκαν για να στεγάσουν τις οικογένειες των εργατών. Φανταστείτε ότι είναι τόσο μεγάλο το ορυχείο που ο εναέριος χώρος πάνω από αυτό έχει αποκλειστεί εξαιτίας των ανοδικών ρευμάτων αέρα που δημιουργούνται!

Το ορυχείο συντήρησε για δεκαετίες μια πόλη 35.000 κατοίκων 10.000 χιλιόμετρα από τη Μόσχα όπου κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει αφού δεν έχει νερό, δέντρα και κάνει μόνο κρύο. Το άγριο και παγωμένο τοπίο της Σιβηρίας επέτεινε την έτσι κι αλλιώς, σκληρή δουλειά της εξόρυξης διαμαντιών. Για τη διάσπαση του παγωμένου εδάφους χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες jet και όταν αυτοί απέτυχαν, ισχυρά εκρηκτικά. Στα χρόνια της ακμής του το ορυχείο έφτασε να παράγει 10 εκατομμύρια καράτια διαμαντιών ετησίως, δηλαδή 2 τόνους, πολλά από τα οποία εξαιρετικής ποιότητας και φυσικά γίνονταν περιζήτητα σε όλον τον κόσμο.

Η περιοχή της Σιβηρίας είναι μια από τις πιο αφιλόξενες περιοχές με χειμώνα διάρκειας επτά μηνών το χρόνο. Αυτό σήμαινε ότι οι φορείς εκμετάλλευσης ορυχείου έπρεπε να ασχοληθούν με πολικές θερμοκρασίες που πάγωναν ακόμη και τα ελαστικά των οχημάτων και έσπαγαν ενώ το λάδι γινόταν παγοκολόνα. Τους καλοκαιρινούς μήνες το μόνιμο στρώμα πάγου γινόταν λάσπη δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο τους εργάτες. το Mir Diamond Mine ήταν σε πλήρη λειτουργία μέχρι το 2004 και δημιουργήθηκε από την επιθυμία του Στάλιν να διατηρήσει την οικονομική ανεξαρτησία της Σοβιετική ένωσης μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. ο Στάλιν ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη μετεξέλιξή της χώρας του σε βιομηχανικό ηγέτη με δύναμη ίση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μια τέτοια μεγάλη, σε εθνικό επίπεδο,  εκβιομηχάνιση της χώρας χρειαζόταν μεγάλες και αξιόπιστες πηγές εισοδήματος και τα κοιτάσματα διαμαντιών ήταν η κινητήρια δύναμη. 

Τα βιομηχανικά διαμάντια απαιτούνται για έναν μεγάλο αριθμό μηχανικών λειτουργιών, όπως η διάτρηση και η κοπή σκληρών υλικών. Ρώσοι γεωλόγοι ενημέρωσαν ήδη από το 1930 τον Στάλιν ότι ορισμένες περιοχές της Σιβηρίας ήταν πλούσιες σε διαμάντια με την αναζήτηση τους να ξεκινά το 1947 και 8 χρόνια μετά να βρίσκουν ίχνη του ηφαιστειακού βράχου κιμπερλίτη που συνδέεται συνήθως με τα διαμάντια.

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στη δεκαετία του 1990, το ορυχείο λειτουργούσε από την εταιρεία παραγωγής διαμαντιών Sakha, η οποία είχε ετήσια κέρδη άνω των 600 εκατομμυρίων δολαρίων. Αργότερα, το ορυχείο άλλαξε τρεις φορές ιδιοκτήτη και έγινε η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής διαμαντιών στη Ρωσία με 3.600 εργαζομένους. Το ορυχείο διαμαντιών που δεν κόστισε τίποτα στην ρωσική κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, σχεδιάζεται να γίνει τουριστικό αξιοθέατο αλλά οι όποιες προσπάθειες  προσκρούουν πάνω στο υπερβολικό μέγεθος της τεράστιας οπής που εγκυμονεί κινδύνους. 

Ένα θέμα, που προβληματίζει τους ιθύνοντες είναι το πώς θα φθάσουν οι τουρίστες σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος, όπου οι πτήσεις αεροπλάνων και ελικοπτέρων απαγορεύονται πάνω από τον εναέριο χώρο του, αφού υπάρχει ο φόβος η τρύπα να τα «ρουφήξει»!. Επίσης θα πρέπει να κατασκευαστεί και αεροδιάδρομος, δύσκολα πράγματα για την παγωμένη σιβηρία.