Η ΔΙΑΣΗΜΗ ΒΙΛΑ ΚΑΖΟΥΛΗ

το 1902, εποχή που η Ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου μεγαλουργεί, αρκετοί έμποροι φτιάχνουν τις εξοχικές τους κατοικίες στην Ελλάδα. Ο Νικόλαος Καζούλης, έμπορος από την Αλεξάνδρεια διαλέγει ένα κτήμα έκτασης 47.000 μ² στην είσοδο της Κηφισιάς. Εκεί κτίζει την επιβλητική έπαυλη που θα μείνει στην ιστορία ως ''Βίλα Καζούλη΄΄, ένα από τα πλέον αξιόλογα διατηρητέα κτίρια της Αττικής που σχεδιάστηκε από άγνωστο, μάλλον αλλοδαπό, αρχιτέκτονα. Ο Νικόλαος Καζούλης, χρησιμοποιούσε την έπαυλη των 2.500 τετραγωνικών ως εξοχική κατοικία. Η Βίλα φιλοξενούσε τα καλοκαίρια προσωπικότητες των γραμμάτων, πολιτικούς και βασιλιάδες, όπως τον Φαρούκ και το Γεώργιο τον Α'.

Το 1940 το κτήμα επιτάσσεται από τους Γερμανούς και στεγάζει το φρουραρχείο των ''SS''. Στα υπόγειά της βασανίστηκαν απάνθρωπα, εκατοντάδες αγωνιστές της Αντίστασης, όπου άφησαν και την τελευταία τους πνοή. Μετά την αποχώρηση των κατακτητών, το κτίριο συνδέθηκε με ένα σωρό φοβερές ιστορίες σχετικά με τα στοιχειά της βίλας. Έχουν αναφερθεί ανεξήγητα γεγονότα μέσα και έξω από αυτήν. Πολλοί ήταν οι κάτοικοι της περιοχής που ισχυρίζονταν ότι άκουγαν τα ουρλιαχτά και τα κλάματα των θυμάτων και έβλεπαν τα φαντάσματά τους να κυκλοφορούν τις νύχτες και να ζητούν βοήθεια.

Το 1944  οι Γερμανοί αποχωρούν και την έπαυλη χρησιμοποιεί ο ΕΛΑΣ, ενώ χάνονται σιγά σιγά τα αποτυπώματα των θησαυρών της. Ο ΕΛΑΣ τη χρησιμοποιεί μέχρι και το 1949 όπου και περνάει η κυριότητα της στο δημόσιο. Εκεί στεγάζεται και το πρώτο ΚΑΤ μέχρι το 1952.  Με το σεισμό των Ιονίων νήσων χρησιμοποιείται ως χώρος περίθαλψης των σεισμοπαθών έως και το 1955 . Το 1964 η έπαυλη αγοράζεται από το ΙΚΑ (περίπου 11,5 δισ. Δραχμές τότε!) αλλά εγκαταλείπεται. Το 1970 στους χώρους της γυρίζεται η κινηματογραφική ταινία το Φώσκολου ''Υπολοχαγός Νατάσα''. Εμφανής είναι στην ταινία η κακή κατάσταση που βρίσκεται το κτίριο. Πλάνα των λιονταριών δείχνουν ότι από τότε λείπουν οι ουρές τους. Το 1976 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτηρίζει την βίλα διατηρητέα και το 1979 χαρακτηρίζει το οικόπεδο που την περιβάλει ''χώρο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους'' και γίνονται τα πρώτα σχέδια συντήρησης. Η βίλα όμως παραμένει έρμαιο των καιρικών συνθηκών και των βανδάλων, γίνεται στέκι τοξικομανών και σατανιστών. Προσπάθειες της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρης για έναρξη των διαδικασιών αποκατάστασης της και μετατροπή του κτιρίου σε έδρα του ελληνικού κέντρου κινηματογράφου και εστία τεχνών μένουν στα χαρτιά. 

Μετά το 1990, το ΙΚΑ, στο οποίο ανήκει η βίλα, κάνει γνωστό ότι επιθυμεί την κατεδάφισή της και τη δημιουργία εμπορικού κέντρου. Η κοινωνία διαμαρτύρεται, πολλά άρθρα δημοσιεύονται στον τύπο και πολλά ρεπορτάζ γίνονται υπέρ της διατήρησης της. Τελικά το 1995 αγοράζεται από το ΥΠΕΧΩΔΕ έναντι 2,5 δισ. δραχμών. Το 1996 ξεκινάνε οι εργασίες συντήρησης και μετά από δύο χρόνια παραδίδεται αναστυλωμένη και συντηρημένη για να συνεχίσει την πορεία της στην ιστορία.

 Τα λιοντάρια που ήταν στην είσοδο της βίλας μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα ερευνών εντοπίζονται σε αποθήκη του ΙΚΑ και επανατοποθετούνται στη θέση τους. Από το 2001 στη βίλα στεγάζονται τα γραφεία του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης. Στα χρόνια που ακολουθούν οι χώροι της ανοίγουν για να φιλοξενήσουν εκδηλώσεις περιβαλλοντικού και πολιτιστικού χαρακτήρα καθώς και διεθνή συνέδρια και ημερίδες και τώρα το ιστορικό κτίριο βγαίνει το σφυρί από την κυβέρνηση...

ΠΗΓΗ «Οδοιπορικό στη Βίλα Καζούλη». Οικονόμου Μανώλης
Αρχισυντάκτης GreekArchitects.gr