ΕΛΙΟ ΝΤΙ ΡΟΥΠΟ. ΤΟ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

Τα αψεγάδιαστα λευκά πουκάμισά του και το χαρακτηριστικό συνήθως, κόκκινο παπιγιόν μπορεί να παραπέμπουν σε μέλος της αστικής και πολιτικής ελίτ, κρύβουν όμως επιμελώς το πολύ δύσκολο παρελθόν του Ελιο Ντι Ρούπο. Ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος ηγέτης μιας χώρας στη σύγχρονη εποχή, ανέλαβε την πρωθυπουργία του Βελγίου τον Δεκέμβρη του 2011 όταν ο γαλλόφωνος Σοσιαλιστής διορίστηκε από τον βασιλιά της χώρας Αλβέρτο τον Β’. 

Έχει συνηθίσει να προκαλεί με τις εμφανίσεις του ένα μέρος των Βέλγων, αλλά για τους περισσότερους, είναι ίσως ο σοβαρότερος πολιτικός των τελευταίων δεκαετιών. Το ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Τα λίγα στιγμιότυπα με τον Ντι Ρούπο να ξεντύνεται και την κάμερα να τον απαθανατίζει τη στιγμή που βγάζει το πουκάμισό του με γυρισμένη την πλάτη προς τον φακό όπλισαν τον λόγο των πολιτικών του αντιπάλων. Δήλωσαν ότι αισθάνονται ντροπή για τη χώρα της οποίας ο πρωθυπουργός έπεσε τόσο χαμηλά, ο ίδιος πάντως λέει απλώς άλλαζε πουκάμισο για να συμμετάσχει στην επίσημη τελετή της στέψης του μονάρχη του Βελγίου εκείνη την ζεστή ημέρα του Ιουλίου.

Η κορύφωση της πολιτικής του καριέρας ήταν σίγουρα η ανάληψη της πρωθυπουργίας μετά από 541 ημέρες ακυβερνησίας αλλά το 1996 ήταν για εκείνον η πιο κρίσιμη περίοδος της ζωής του. Ολόκληρη η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση σοκ καθώς είχε αποκαλυφθεί η αποτρόπαιη δράση του παιδεραστή Ντιτρού και ο Ντι Ρούπο βίωνε τον προσωπικό του Γολγοθά αφού καθημερινά τον πολιορκούσαν δημοσιογράφοι για να απαντήσει στις φήμες ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με έναν ανήλικο. Τελικά αποδείχτηκε ότι ο άνθρωπος που είχε κάνει την καταγγελία ήταν μυθομανής, ωστόσο ο νυν πρωθυπουργός του Βελγίου, όπως εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα, ήταν αποφασισμένος να θέσει τέρμα στη ζωή του εάν δεν ξεκαθάριζε το τοπίο. Στη διάρκεια αυτής της περιπέτειας έγινε και η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του. Οπως αναφέρει βιβλίο με τη βιογραφία του, ένας από τους δημοσιογράφους που τον καταδίωκαν τον ρώτησε εάν είναι ομοφυλόφιλος, παρότι εκείνο το διάστημα συζούσε με μια γυναίκα σε μια προσπάθεια να κρύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Εκείνος γύρισε και του απάντησε αφοπλιστικά ότι είναι, προκαλώντας «παγωμάρα» μεταξύ των εκπροσώπων του Τύπου. Οι πρώτες μέρες μετά τη δημόσια παραδοχή ήταν σκληρές, ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου η ομοφυλοφιλία του έγινε απολύτως αποδεκτή και δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην πολιτική του ανέλιξη, που στηρίχτηκε κυρίως στη μεθοδικότητα, την επιμονή και τη μεγάλη επιδεξιότητά του στις δημόσιες σχέσεις.

Σήμερα ουδείς μπορεί να διανοηθεί ότι ήταν ένα από τα επτά παιδιά μιας φτωχής οικογένειας αγράμματων Ιταλών χωρικών, που έφτασαν στον Βορρά για να αναζητήσουν μια καλύτερη επαγγελματική τύχη. Γεννήθηκε πριν από 63 χρόνια στο Βέλγιο. Ο πατέρας του, που εργαζόταν ως ανθρακωρύχος, σκοτώθηκε όταν ο Ντι Ρούπο ήταν μόλις ενός έτους και η μητέρα του αναγκάστηκε να δώσει τους τρεις αδερφούς του στο ορφανοτροφείο. Ανέθρεψε μόνη της τον μικρό της γιο και τις τρεις κόρες της. Ο Έλιο ήταν πολύ καλός μαθητής και σε ηλικία μόλις 26 ετών ήταν ήδη λέκτορας στο Πανεπιστήμιο. Εγκατέλειψε όμως τη λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα προκειμένου να ασχοληθεί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, που είναι απολύτως συνυφασμένο με τη βιομηχανική περιοχή της Βαλονίας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. 

Μιλά άπταιστα 4 γλώσσες. Έγινε δήμαρχος της Μον, ευρωβουλευτής, υπουργός Παιδείας και τελικά πρωθυπουργός. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας που τον ταλανίζει δεν είναι άλλο από τον εθνικό διχασμό μεταξύ των Ολλανδόφωνων Φλαμανδών που ζητούν μεγαλύτερη αυτονομία και των Γαλλόφωνων Βαλόνων.