12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΚΩΜΑ ΑΛΛΑ ΄΄ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ΄΄ ΣΤΗΝ ΖΩΗ, ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.

Ελπίδα, πίστη, αισιοδοξία και θέληση. Αυτά τα 4 χαρακτηριστικά είχαν οπλίσει για 12 χρόνια τον ασθενή Μάρτιν Πιστόριους και την οικογένεια του. Ήταν δέσμιος του εαυτού του, ζούσε μέσα σε ένα αδρανές κορμί και λειτουργούσε με ένα μυαλό που βρισκόταν σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης. Ζούσαν στη Νότιο Αφρική και περίμεναν καρτερικά ένα σημάδι ανάνηψης από το νεαρό που βρισκόταν σε κώμα, ένα βήμα πριν από τον θάνατο. 

Για 12 ολόκληρα χρόνια ο Martin δεν μπορούσε να κινηθεί ή να μιλήσει. Μπορούσε όμως να ακούσει τα πάντα. Μέχρι και τη μητέρα του που ευχήθηκε πολλές φορές με μάτια κλαμένα να πέθαινε ο γιος της για να μην ταλαιπωρείται. Μια μέρα όμως ξύπνησε και η ζωή όλων άλλαξε.Ο Μάρτιν αποφάσισε να μοιραστεί τη συγκλονιστική ιστορία του, εκδίδοντας βιβλίο με τίτλο Ghost Boy, το αγόρι φάντασμα.

Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν 12 ετών, τον Ιανουάριο του 1988. Είχε διαγνωστεί με μηνιγγίτιδα και φυματίωση. Από τις λοιμώξεις κατέληξα να είμαι "φυτό", γράφει. Δεν ήμουν σε θέση να αντιδράσω σε οτιδήποτε. Οι γιατροί είπαν στους γονείς μου ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Αποφάσισαν να με πάρουν μαζί τους για να πεθάνω στο σπίτι. Ο Rodney και η Joan Pistorius ήλπιζαν ότι ο γιος τους θα ανακάμψει. Ο πατέρας ξυπνούσε κάθε μέρα στις 5 το πρωί για να τον ντύσει και να τον πάει σε ειδικό κέντρο φροντίδας. Τα βράδια τον έκανε μπάνιο, τον τάιζε, τον έβαζε στο κρεβάτι και έβαζε το ξυπνητήρι κάθε δύο ώρες για να του γυρίζει πλευρό στο κρεβάτι. Μετά από αρκετά χρόνια, ο Pistorius άρχισε να ξυπνά. Μπορούσε να δει και να ακούσει τα πάντα, αλλά δεν μπορούσε να κινηθεί ή να μιλήσει. "Όλοι είχαν συνηθίσει πως δεν ήμουν εκεί και δεν παρατήρησαν όταν άρχισα να επιστρέφω. Η σκληρή πραγματικότητα με πονούσε. Εκείνες τις στιγμές δεν σκέφτεσαι τίποτα. Απλά υπάρχεις.

Ήξερε πως ο Νέλσον Μαντέλα έγινε πρόεδρος της νότιας Αφρικής το 1994 και πως πέθανε η πριγκίπισσα Νταϊάνα το 1997. Έχει έναν μικρότερο αδερφό και μια αδερφή που πήγαιναν διακοπές με τους γονείς τους χωρίς εκείνον. Φοβόταν διαρκώς πως θα πέθαιναν σε τροχαίο και δεν θα γυρνούσαν πίσω. Υπήρχαν πολλές φορές που έκλαιγα μέσα μου, λέει ο Πιστόριους, να γνωρίζεις τα πάντα αλλά να μην μπορείς να επικοινωνήσεις. Παγιδευμένος στις σκέψεις του, έμαθε στον εαυτό του να απεμπλέκεται από τις φωνές μέσα στο κεφάλι του. Μέχρι την ημέρα που η θεραπεύτριά του παρατήρησε τα πρώτα σημάδια επικοινωνίας. Κάποια ανεπαίσθητα χαμόγελα, ο νεαρός ασθενής έδειχνε ότι καταλάβαινε και ήταν αισίως 25 ετών. 

Του αγόρασαν υπολογιστή με λογισμικό επικοινωνίας και μετά από χρόνια θεραπείας και έντονες ασκήσεις ήταν σε θέση να τον χρησιμοποιήσει. Άρχισε να γράφει μηνύματα, να χρησιμοποιεί συνθετική φωνή, να μετακινείται με καροτσάκι.. το 2003 ήξερε ήδη να διαβάζει και να γράφει. Πεινασμένος για πληροφορίες, έμαθε πως να φτιάχνει ιστοσελίδες και τελικά αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο ενώ πήρε και δίπλωμα οδήγησης. Ένιωθε όμως να του λείπει κάτι. Η αγάπη. 

Η αδερφή του είχε μετακομίσει στην Αγγλία όπου γνώρισε την Joanna, κοινωνική λειτουργό, και της γνώρισε τον αδερφό της σε μια βιντεοκλήση. Άρχισαν να ανταλλάσουν email σε τακτική βάση μέχρι να συναντηθούν από κοντά το 2008 και μοιραία να παντρευτούν. Δουλεύω με άτομα με αναπηρία και ήξερα ότι ο Martin ήταν πολύ ιδιαίτερος. Είχα σχέσεις στο παρελθόν αλλά συνάντησα έναν πολύ ασυνήθιστο και συναρπαστικό άνθρωπο. Με θυμώνει ορισμένες φορές που αναφέρονται σε εμένα σαν να είμαι η νοσοκόμα του. Είμαι η γυναίκα του λέει η αγγλίδα με περηφάνια.

Το ζευγάρι ζει στην Αγγλία όπου ο 39χρονος σήμερα Martin εργάζεται ως σχεδιαστής ιστοσελίδων. Όνειρο τους να αποκτήσουν ένα παιδί.