Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΣΚΕΛΕΤΩΝ, ΤΟ ΑΛΥΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΙΜΑΛΑΙΩΝ.

Την λένε “The Skeleton Lake”, η λίμνη των σκελετών, και  ανακαλύφθηκε τυχαία πριν από 73 χρόνια στην Ινδία. Πρόκειται για ένα μυστηριώδες μέρος με άλυτους γρίφους που κινεί το ενδιαφέρον πολλών μελετητών. Βρίσκεται στην βιομηχανική περιοχή Uttarakand στα Ιμαλάια Όρη και κάθε καλοκαίρι που λιώνουν οι πάγοι αποκαλύπτεται το μακάβριο θέαμα που μοιάζει με τάφο τεραστίων διαστάσεων που φιλοξενεί τουλάχιστον 600 σκελετούς. Κανείς μέχρι σήμερα δεν δύναται να απαντήσει στα εύλογα ερωτήματα. Σε ποιους ανήκαν και πως βρέθηκαν εκεί.

Το καλοκαίρι του 1942 ένας δασοφύλακας έκανε την τρομερή ανακάλυψη. Πέντε χιλιάδες μέτρα πάνω από τη θάλασσα, στον πάτο μιας μικρής κοιλάδας, υπήρχε μια λίμνη γεμάτη σκελετούς που επέπλεαν στο νερό ή βρίσκονταν στην άκρη της λίμνης. Αμέσως κρίθηκε επιβεβλημένη η αναγνώριση των θυμάτων. Εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί έκαναν λόγο για Ιάπωνες στρατιώτες που στην προσπάθεια τους να περάσουν από τα Ιμαλάια βρήκαν τραγικό θάνατο. Η Αγγλία για να μην κατηγορηθεί και να αποφύγει επικείμενη επίθεση από την Ιαπωνία, επέβαλε να γίνει άμεση αναγνώριση των σκελετών. Η έρευνα χρονολόγησης με άνθρακα όμως περιέπλεξε την υπόθεση. Οι σκελετοί ήταν εκεί από τον 9ο αιώνα. Μόλις το 2004 επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα πτώματα χρονολογούνταν γύρω στο 850 μ.Χ. και ότι όλοι οι άνθρωποι πέθαναν με τον ίδιο τρόπο, με χτυπήματα δηλαδή στο κεφάλι από ένα σφαιρικό αντικείμενο. 

Πιθανολογούν ότι προκλήθηκαν εξαιτίας μιας χαλαζόπτωσης, με χαλάζι στο μέγεθος μιας μπάλας τους τένις. Το καιρικό φαινόμενο συνοδεύτηκε από κάποια μεγάλη χιονοθύελλα ή και μια πιθανή καθίζηση του εδάφους που βοήθησε στο θάψιμο των σκελετών μέσα στη λίμνη, βοηθώντας στη συντήρηση τους σε καλή κατάσταση. Ακόμη έχουν βρεθεί κομμάτια ιματισμού, γυάλινες χάντρες δακτυλίδια και σκελετοί αλόγων.

Το άλλο μεγάλο ερώτημα είναι γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι πήγαν στην απομακρυσμένη περιοχή. Οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί, είναι πολλές. Μερικοί υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για περιπλανώμενους Θιβετιανούς εμπόρους. Το πρόβλημα είναι πως η Roopkund απέχει πολύ από τους εμπορικούς δρόμους της Ινδίας. Άλλοι, λένε ότι πρόκειται για προσκυνητές και άλλοι για νεκρούς από κάποια άγνωστη -μη καταγεγραμμένη ιστορικά- μάχη που έγινε στην περιοχή. Η ανάλυση του DNA στους σκελετούς, έδειξε ότι άνηκαν σε δύο διαφορετικές ομάδες ανθρώπων ανδρών, γυναικών και παιδιών. Η μία ήταν εξαιρετικά κοντή και η άλλη αισθητά πιο ψηλή. Σύμφωνα με άλλη θεωρία οι νεκροί ήταν μάλλον μέρος μιας θρησκευτικής πομπής η οποία γινόταν κάθε 12 χρόνια. Ο θρύλος της περιοχής αναφέρει ότι ο Ράχα Τζαστχαβάλ βασιλιάς του Κανάουχ, ταξίδευε μαζί με την έγκυο γυναίκα του. Συνοδεύονταν από υπηρέτες, ένα χορευτικό συγκρότημα και άλλους περαστικούς, καθώς πήγαιναν για προσκύνημα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έγινε ισχυρή χαλαζόπτωση και στην προσπάθεια τους να βρουν καταφύγιο, έχασαν τη ζωή τους. 

Οι ντόπιες γυναίκες των Ιμαλάϊων ακόμη και σήμερα λένε ένα παλιό παραδοσιακό τραγούδι όπου οι στίχοι αναφέρονται σε μια θεά που εξοργίστηκε με τους ξένους που καταπατούσαν το ιερό βουνό, και για να τους σκοτώσει τους έριχνε χαλαζόκοκκους «σκληρούς όπως ο σίδηρος».

Σήμερα, η «λίμνη των σκελετών» αποτελεί πόλο έλξης για εκείνους που αγαπούν το μυστήριο και ξεκινούν από όλη την γη για τα Ιμαλάια. Για να φτάσει κανείς εκεί, απαιτείται ταξίδι τεσσάρων ημερών από την κοντινότερη κατοικημένη περιοχή..