ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ..

Οι καταλήψεις εγκαταλειμμένων κτιρίων έχουν ιστορία δεκαετιών και ξεκινούν από το 1980 και την περιβόητη κατάληψη της βαλτετσίου από τον τραγουδοποιό Νικόλα Άσιμο. Ακολούθησαν πολλές άλλες μέχρι και τις μέρες μας που οι δυνάμεις της ελ.ας κάνουν επιχειρήσεις εκκαθαρίσεων. Οι περιπτώσεις των κτιρίων που έχουν καταληφθεί είναι δείγμα της αδιαφορίας της πολιτείας για κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας και για νεοκλασικά-κοσμήματα που έχουν χαρακτηριστεί αρχιτεκτονικά μνημεία.

Η Βίλα Αμαλία, έργο του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ του 1862 δεν ήταν πάντα ένα, αλλά δύο κτίρια που ενώθηκαν. Αυτό προς την Αχαρνών ήταν η κατοικία του νομικού Μιλτιάδη Ράλλη και το κτίριο προς τη Χέϋδεν ήταν η κατοικία του πρέσβη Περικλή Αργυρόπουλου. απο το 1932 εως το 1972 στεγάστηκε στη Βίλα Αμαλία το θρυλικό για την αυστηρότητά του 2ο Γυμνάσιο Αρρένων το οποίο άφησε εποχή για την "βέργα" που έπεφτε αλλά και για τα χαστούκια που έριχναν οι καθηγητές. Από τα θρανία του πέρασαν σπουδαίες προσωπικότητες.

 Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Αλέκος Φασιανός, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Ανδρέας Φουστάνος. Εμβληματική φυσιογνωμία υπήρξε ο αυστηρός γυμνασιάρχης, θεολόγος Πάνος Πάτρας, ο οποίος έγινε θρύλος στα αθηναϊκά σχολεία της εποχής από τα διάσημα «διπλά χαστούκια» που φιλοδωρούσε τους απείθαρχους και τους ακούρευτους μαθητές. Η Βίλα Αμαλία κατελήφθη το 1990 από αναρχικούς και παρέμεινε έτσι 22 χρόνια μέχρι που παρενέβη η αστυνομία. Ένα χρόνο πριν είχε προηγηθεί από τους ίδιους ανθρώπους η κατάληψη εγκαταλελειμμένου κτιρίου του ιδρύματος Ωνάση στη λεωφόρο Αμαλίας 56 και από τη συγκεκριμένη λεωφόρο προέκυψε το όνομα της κατάληψης.

Ενα ακόμη κτίριο κόσμημα, η επιβλητική πολυκατοικία Παπαλεονάρδου, γνωστή ως βίλα Σκαραμαγκά εξαιτίας του ονόματος του στενού αδιέξοδου δρόμου που τέμνει την οδό Πατησίων, είχε γίνει άνδρο των καταληψιών τα τελευταία χρόνια.  Σε αυτό το σπίτι της οδού Πατησίων 61 έζησε η υψίφωνος Μαρία Κάλλας όταν το 1937 μετά  το χωρισμό των γονιών της ήρθε στην Αθήνα και έμεινε με τη μητέρα της και τη μεγαλύτερη αδελφή της Υακίνθη. Η πολυκατοικία χτίστηκε το 1925 και οικία Μαρίας Κάλλας έχει χαρακτηρισθεί από το 1989, επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη, ως διατηρητέο ιστορικό και αρχιτεκτονικό μνημείο των νεότερων χρόνων. Το κτίριο ανήκει στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) από το 1950.

Υπό κατάληψη από το 88 είναι η 4όροφη μονοκατοικία  στην Λέλας καραγιάννη 37. Κατασκευή του 1923 και από το 95 έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο. Μετά από 25 χρόνια κατάληψης, οι αστυνομικές δυνάμεις για πρώτη φορά μπήκαν την Τρίτη 15 Ιανουαρίου στο κτίριο που ήταν εγκαταλελειμμένο από το 1960 μέχρι το 1988. Σε πολύ κοντινή απόσταση, στην οδό Λέλας Καραγιάννη 1 και Σταυροπούλου βρίσκεται το ιστορικό σπίτι της αγωνίστριας της Εθνικής Αντίστασης Λέλας Καραγιάννη, το όνομα της οποίας πήρε ο δρόμος. 

Στο κτίριο της παλαιότερης κατάληψης της χώρας, έζησε μέχρι το 1960 η Κεφαλλονίτισσα Μαρία Μεταξάτου. Με απόφαση της ίδιας  κληροδοτήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και τη Σχολή Καλών Τεχνών. Τελευταία επιθυμία της ήταν να χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση άπορων φοιτητών από την Κεφαλονιά με τον όρο να μην απαλλοτριωθεί.  

Η πλέον πρόσφατη κατάληψη είναι στο κτίριο του ιστορικού κινηματογράφου Βοξ, στην οδό αραχώβης στα εξάρχεια ιδιοκτησίας του ΙΚΑ.