ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.. ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ;

Το αιώνιο ερώτημα της ζωής μετά θάνατον είναι πάντα καίριο. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που απασχολούν τους ανθρώπους ανά τους αιώνες είναι το τι συμβαίνει μετά. Ταινίες έχουν γυριστεί εμπνευσμένες από τη μετάβαση στην «άλλη ζωή», ποίηση έχει γραφτεί, σενάρια ατέλειωτα από αναλύσεις ειδικών. Όπως και να χει, όμως, είτε είναι ο φόβος για το οριστικό τέλος, ή η γοητεία του αγνώστου, ή ακόμα η ελπίδα ότι τίποτα δεν τελειώνει όταν φτάσει εκείνη η στιγμή, οι συζητήσεις και κυρίως οι πραγματικές μαρτυρίες όσων έφτασαν κοντά, έχουν πάντα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Μελέτες επιστημόνων έχουν καταγράψει χιλιάδες μαρτυρίες ανθρώπων που έφθασαν στο κατώφλι του θανάτου και επέστρεψαν.

Ο Αμερικανός παιδίατρος Μέλβιν Μορς, κατά τη διάρκεια μιας έρευνάς του, μίλησε με περίπου 100 παιδιά ηλικίας 6-10 χρόνων, που κινδύνεψαν να πεθάνουν και είχαν «επιθανάτιες εμπειρίες». Τον κατηγόρησαν μάλιστα ότι έκανε παρόμοια τεστ στην 11χρονη κόρη του και είχε περιπέτειες με την δικαιοσύνη. Από τις μαρτυρίες αυτές ο γιατρός έβγαλε το συμπέρασμα ότι «ο θάνατος είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία, ο Θεός υπάρχει, όπως υπάρχει και η μετά θάνατον ζωή». Οι εμπειρίες των παιδιών δεν διαφέρουν πολύ από αυτές των μεγάλων, μόνο που είναι πιο ειλικρινείς. Όταν τα παιδιά αυτά μιλούν για τη «Φωτεινή παρουσία», δεν την ταυτίζουν με τη θεότητα της Θρησκείας τους και δεν προσπαθούν να κάνουν πιο ενδιαφέρουσα τη διήγησή τους, προσθέτοντας δικές τους πινελιές. Τα παιδιά που... πεθαίνουν αλλά γυρνάνε πίσω, έχουν πιο συχνά από τους ενήλικες «επιθανάτιες εμπειρίες» και τις δέχονται πολύ πιο εύκολα από τους μεγάλους, οι οποίοι συνήθως ντρέπονται να μιλήσουν γι' αυτές.

Όπως είναι φυσικό, όλες σχεδόν οι επιθανάτιες εμπειρίες των ασθενών έχουν καταγραφεί σε νοσοκομεία, όπου τα μηχανήματα διαπιστώνουν τη στιγμή του θανάτου κι η επαναφορά γίνεται με τη βοήθεια των γιατρών. Σε πρώτη φάση, οι «κλινικά νεκροί» ασθενείς αισθάνονται ότι «βγαίνουν» από το σώμα τους κι από κάποιο σημείο του χειρουργείου παρακολουθούν τις αγωνιώδεις προσπάθειες των γιατρών να τους επαναφέρουν. Συχνά μπορούν να περιγράψουν με απόλυτη ακρίβεια τι ακριβώς τους έκαναν κατά τη διάρκεια της προσωρινής «απουσίας τους», αφήνοντας άναυδους τους γιατρούς που παίρνουν μέρος στη διάσωσή τους. Σε μια δεύτερη φάση, αισθάνονται ότι ταξιδεύουν μέσα σ' ένα τούνελ και ότι στο τέλος του υπάρχει ένα υπέροχο τοπίο, λουσμένο στο φως, άλλοι το λένε και παράδεισο. Εκεί συνήθως, συναντούν τη φωτεινή παρουσία, που όλοι οι πιστοί ταυτίζουν με το Θεό και βλέπουν ξαφνικά όλη τους τη ζωή να περνάει πανοραμικά από μπροστά τους.

Πολλοί άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στα θάνατο δήλωσαν ότι τις δύσκολες εκείνες ώρες άκουγαν μουσική. Λεπτομέρειες δημοσιεύτηκαν σε πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ και καθηγητές μουσικής έχουν καταφέρει να την αναπαράγουν. Πρόκειται για μια απαλή μουσική, λέει ο δρ Τζόελ Φανκ, καθηγητής ψυχολογίας ο οποίος πραγματοποίησε την έρευνα σε 60 ανθρώπους που είχαν φθάσει πολύ κοντά στο θάνατο. Η καρδιά τους σταμάτησε για λίγο και μετά άρχισε πάλι να λειτουργεί. Ο γιατρός έπαιξε διάφορα είδη μουσικής. Περίπου το 50% των ανθρώπων θυμόταν ξεκάθαρα τον ήχο. Ήταν η ίδια μουσική για όλους. Όταν την άκουγαν έκλειναν τα μάτια και ξεσπούσαν σε κλάματα....

Για τις μεταθανάτιες εμπειρίες, πρωτοπόρος στις έρευνες ήταν η Elisabeth Kϋbler-Ross, Αμερικανίδα ψυχίατρος ελβετικής καταγωγής, η οποία έγραψε πολύτιμα βιβλία γύρω από το θέμα αυτό. η μελέτη της επιστήμης, την ώθησε στην πίστη ότι ο θάνατος είναι απλά ένα από τα πολλά στάδια της ζωής, το οποίο όλοι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια. Ακολούθησε ο Dr. Raymond Moody, ο οποίος κατέγραψε τις μαρτυρίες 150 ατόμων που ήρθαν κοντά στον θάνατο ή πέθαναν και επανήλθαν, ενώ είναι και αυτός συγγραφέας πολλών βιβλίων. 

Πρώτος όμως ο Πλάτωνας περιγράφει μεταθανάτιο βίωμα στην πολιτεία όπου γίνεται αναφορά  σε έναν στρατιώτη που τραυματίζεται πεθαίνει και έπειτα επιστρέφει στη ζωή. Η ιστορία με τον μύθο του Ηρώς  επικεντρώνεται στην ιδέα ότι οι ηθικοί άνθρωποι επιβραβεύονται και οι ανήθικοι τιμωρούνται μετά το θάνατό τους.