Η ΛΑΜΠΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ MOULIN ROUGE

Από τότε που άνοιξε τις πόρτες του στα τέλη του 1800 το Μουλέν Ρουζ έγινε αμέσως το πρότυπο για τα πιο διάσημα καμπαρέ του κόσμου. Η λέξη «καμπαρέ», δηλαδή νυχτερινό κέντρο με τολμηρό μουσικοχορευτικό πρόγραμμα, στη χώρα μας καταγράφηκε ως «ο τόπος της ακολασίας, των οργίων, της ηδονής, το άντρον της διαφθοράς και του εκφυλισμού, η βασιλεία της γυμνής σαρκός και του ασέμνου ηδονισμού».Ήταν Οκτώβριος του 1889 όταν το Παρίσι βούιξε με το άνοιγμα ενός νέου μουσικού θεάτρου. Οι ιδιοκτήτες Ιωσήφ Ογιέρ και Σαρλ Ζίντλερ επέλεξαν το όνομα Moulin Rouge, Κόκκινος Μύλος δηλαδή και του έδωσαν το παρατσούκλι "Le Premier Palais des Femmes", Το πρώτο παλάτι των γυναικών. Ισχυρίστηκαν ότι το Μουλέν Ρουζ θα γίνει σύντομα "ένας ναός της μουσικής και του χορού". Γρήγορα απέκτησε τη φήμη ότι είναι ο τόπος όπου οι άνδρες μπορούν να δουν νεαρές κοπέλες σε μοναδικές και καταπληκτικές χορευτικές κινήσεις, ευλύγιστες όσο και η ηθική τους. Και αν και το περίφημο Can-Can Dance ήταν παρών στην διασκέδαση της εργατικής τάξης από τη δεκαετία του 1830 στις πρώτες ημέρες του Μουλέν Ρουζ εκτίναξε την δημοτικότητά του!.

Μετά από λίγα χρόνια το διάσημο μουλέν ρουζ, παρήκμασε και στο θέατρο δεν έβλεπες τίποτα περισσότερο από ένα χορευτικό που εκτελούνταν από εταίρες για να ψυχαγωγήσουν την πελατεία τους. Μερικές φορές το πρόγραμμα ήταν εντελώς χυδαίο και όσα διαδραματίζονταν στο εσωτερικό του καμπαρέ προκαλούσαν συχνά μεγάλη δημόσια κατακραυγή. Κάποιοι το χαρακτήριζαν και πορνείο. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ένας από τους πιο αξιοσημείωτους προστάτες του μουσικοθεάτρου, ο καλλιτέχνης Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ, ζωγράφισε μια σειρά από διάσημες σκηνές του Μουλέν Ρουζ. Έτσι έγινε μετατράπηκε σιγά σιγά σε μια μοντέρνα αίθουσα μουσικής και στο γνωστό καμπαρέ που όλοι γνωρίζουμε σήμερα για τα φαντασμαγορικά σόου του. Λόγω του λοτρέκ άρχισε να προσελκύει πελατεία υψηλότερης ποιότητας και η φήμη του εκτινάχθηκε σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα, μια επίσκεψη στο Μουλέν Ρουζ εξακολουθεί να είναι πολύ δημοφιλής για τους επισκέπτες του Παρισιού. Το θέατρο με τον χαρακτηριστικό κόκκινο μύλο που βρίσκεται στην θέση του εδώ και 132 χρόνια αποτελεί ατραξιόν για χιλιάδες τουρίστες που παίρνουν φωτογραφίες αλλά και άλλους που κάνουν κρατήσεις για ένα νυχτερινό σόου.

 Το πρώτο καμπαρέ των Αθηνών ονομαζόταν «Χαραυγή» και ξεκίνησε τη λειτουργία του αρχές Οκτωβρίου 1914. Η ανακοίνωση που εκδόθηκε ήταν ιδιαίτερα προσεκτική. Ένας χώρος όπου ο καθένας δύναται να εισέρχεται, να πίνει τον καφέ του ή την μπύρα του, να ακούει την μουσική του, να χορεύει, να ευθυμεί, να περνά μία ώρα ευχάριστη πληρώνοντας για όλα αυτά μόνον δύο δραχμές απολαμβάνοντας είκοσι Γαλλίδες χορεύτριες έλεγε η διαφήμιση στο τύπο της εποχής. Ο ιδιοκτήτης διευκρίνιζε ότι δεν επρόκειτο περί καφωδείου, αλλά για ένα  ευρωπαϊκό πολυτελές καμπαρέ. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1914 στο καμπαρέ προστέθηκε «μία μικρή σκηνή» ενώ δύο χρόνια μετά πρωταγωνιστούσαν εκεί γνωστοί γάλλοι τραγουδιστές και ηθοποιοί της εποχής όπως οι Μαγκή Λαμπραντόρ, ο Βιλλάρ, η Νταλτή και η Νεστρέ.

Λίγα χρόνια μετά άνοιξε το καμπαρέ «Σαντάν», το οποίο χρησιμοποίησε και την ονομασία «Χόλλιγουντ»! Εκεί κατέφευγαν όσοι επιθυμούσαν να το ξενυχτίσουν ενώ κατέληγαν και όσοι φαντάροι έβγαιναν από το στρατόπεδο στου Γουδή. Ξεχύνονταν στη λεωφόρο μόλις έπαιρναν άδεια, δίνοντας με το χακί τους μια ξεχωριστή νότα στην κίνηση της περιοχής.