ΝΑΙ Ή ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ; ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ Ή ΔΡΟΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ;

Έχουμε δικαίωμα στη ζωή, έχουμε όμως και  στο θάνατο;. Η ευθανασία τελικά είναι λύτρωση ή δρόμος χωρίς γυρισμό;. Ο σάλος στη διεθνή κοινότητα που έχει προκαλέσει η απόφαση της Βουλής του Βελγίου να νομιμοποιήσει την ευθανασία παιδιών που πάσχουν από ανίατη ασθένεια σε τελικό στάδιο, δεν λέει να κοπάσει. Μια απόφαση που διχάζει την παγκόσμια πανεπιστημιακή κοινότητα, την κοινή γνώμη και φυσικά την εκκλησία. Το Βέλγιο γίνεται η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποιεί την ευθανασία χωρίς ηλικιακά όρια. Παιδιά που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο μιας ασθένειας και υποφέρουν, θα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν ευθανασία, την ώρα που οι επικριτές του νόμου υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να πάρει τέτοια απόφαση. 

Σε άλλες 8 χώρες του κόσμου η ευθανασία είναι νόμιμη για παιδιά ηλικιάς από 12 ετών και πάνω και μόνο αν δώσουν τη συγκατάθεσή τους οι γονείς. Κηδεμόνες, γιατροί και ψυχολόγοι θα πρέπει να έχουν συμφωνήσει, πριν παρθεί η όποια απόφαση. Η λέξη «ευθανασία» ετυμολογικά σημαίνει τον καλό θάνατο αλλά εννοούμε  τον ανώδυνο θάνατο  που  προκαλείται ή επισπεύδεται με τη χρήση ιατρικών μέσων, όταν δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.  Η απόφαση του Βελγίου αγγίζει τον πυρήνα της ηθικής και της βιολογικής ύπαρξης του ατόμου που πάσχει από άνίατη ασθένεια και περνά τις τελευταίες ημέρες της ζωής του βουτηγμένος στον πόνο και την απόγνωση. Είναι πολλά τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της ευθανασίας, δηλαδή του δικαιώματος στη ζωή και στον θάνατο. Οι υποστηρικτές του νόμου στις κάτω χώρες, στους οποίους περιλαμβάνονται και πολλοί γιατροί, πιστεύουν ότι προάγει τα δικαιώματα των ασθενών. Στην χώρα μας το δίκαιο καταδικάζει την αφαίρεση της ζωής άλλου ανθρώπου έστω και από οίκτο, έστω και αν αυτός το ζητήσει επίμονα. 

Ο νόμος είναι εξαιρετικά σαφής στο άρθρο 303 του Ποινικού Κώδικα όπου προβλέπεται φυλάκιση αλλά αναγνωρίζεται η ύπαρξη ελαφρυντικού. Στην Ελλάδα οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πολύ ισχυροί και οι οικογένειες φροντίζουν τους ασθενείς τους. Υπάρχουν όμως κάποιες ελληνικές φωνές υπέρ της ευθανασίας αλλά μόνο στην περίπτωση που έχει διαπιστωθεί ο εγκεφαλικός θάνατος του ασθενούς. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η επιστήμη έχει προοδεύσει τόσο πολύ που μπορεί να αντιμετωπίσει συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης ακόμη και σε ανθρώπους τελικών σταδίων. Η απαίτηση ενός αρρώστου να υποστεί την ευθανασία στηρίζεται υποτίθεται στην ελεύθερη και ανεπηρέαστη βούλησή του. Πόσο όμως ελεύθερη και ανεπηρέαστη βούληση μπορεί να έχει κάποιος ο οποίος βρίσκεται υπό το κράτος του πόνου, του άγχους, του επικειμένου θανάτου;. η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί παρά να αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μέθοδο ευθανασίας αφού η ζωή δεν ταυτίζεται απόλυτα με την βιολογική ύπαρξη του ανθρώπου, ούτε ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής. Είναι ένα απλό συμβάν για τη μετάβαση του προσώπου σε έναν άλλο τρόπο προσωπικής ύπαρξης. 

Η ζωή δεν ανήκει στον άνθρωπο άλλα στον Θεό, γράφουν τα ιερά βιβλία της Ορθοδοξίας. Βάζουμε οι ίδιοι ένα τέλος χωρίς να περιμένουμε την απόφαση του Θεού ο οποίος μπορεί κάποια στιγμή να κάνει το θαύμα του και να γίνει καλά ένας που ήταν επιστημονικά "ξεγραμμένος".

Μιμητές του γιατρού του θανάτου και υποστηρικτή της ευθανασίας Τζακ Κεβορκιάν που έγινε ταινία με τον Aλ Πατσίνο όταν βοήθησε περισσότερους από 100 ανθρώπους να βάλουν τέλος στη ζωή τους, υπάρχουν πολλοί ανά τον κόσμο. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Ποιος μπορεί να σταθεί ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο ενός ανθρώπου και να αποφασίσει προς τα πού θα κλίνει η ζυγαριά;. και αν γίνει το θαύμα;;.