ΤΟ ΄΄ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΝΗΣΙ΄΄ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΤΟ BOEING 777

Το σενάριο που ενισχύεται συνεχώς για την τύχη της τραγικής πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών είναι ότι το Μπόινγκ κατευθυνόταν στον μικρό εξωτικό παράδεισο του Ινδικού Ωκεανού που λειτουργεί ως η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των Αμερικανών εκτός ΗΠΑ. Στο νησί Ντιέγκο Γκαρσία των 17 τετραγωνικών μιλίων γης από κοράλλια και άμμο. Στον προσομοιωτή που βρέθηκε στο σπίτι του πιλότου, υπήρχε σχέδιο προσγείωσης στο αεροδρόμιο της αμερικανικής βάσης. Ήταν ένα από τα αρχεία που είχε διαγράψει στις 3 Φεβρουαρίου, 35 ημέρες πριν την εξαφάνιση του αεροπλάνου. Κάποιοι λένε ότι οι Αμερικανοί το κατέρριψαν.

Αυτή η μικρή ατόλη της Μικρονησίας είναι επισήμως βρετανικό έδαφος -κληροδότημα από την αποικιοκρατική εποχή της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας, αλλά έχει παραχωρηθεί στις ΗΠΑ έως το 2036 και στεγάζει ναυτική και αεροπορική βάση. Η ιστορία του νησιού Ντιέγκο Γκαρσία περιλαμβάνει εκτοπίσεις του ντόπιου πληθυσμού, δικαστικές διαμάχες των κατοίκων του με τη βρετανική κυβέρνηση, αλλά και τη σύγχρονη στρατιωτική ιστορία των ΗΠΑ, καθώς από εκεί έχουν ξεκινήσει οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στον Περσικό Κόλπο και στα πρόσφατα χαρακώματα Ιράκ και Αφγανιστάν. 

Ο κοραλλιογενής παράδεισος με τα κρυστάλλινα νερά και τους φοίνικες που φτάνουν ως τις κατάλευκες παραλίες, μπήκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο των Δυτικών όταν ο Ισπανός εξερευνητής Diego Garcia το ανακάλυψε τον 16ο αιώνα και το διεκδίκησε για λογαριασμό των Ισπανών. Ο σύγχρονος κόσμος άκουσε για πρώτη φορά την ύπαρξή του πριν από 10 χρόνια όταν γράφτηκε στον τύπο ότι εκεί κρατήθηκαν και βασανίστηκαν φερόμενοι ως τρομοκράτες από την CIA. Στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου και σε στρατηγικό σημείο, το νησί φάνταζε ιδανικό για τις κοινές πολεμικές επιχειρήσεις Βρετανών και Αμερικανών. Το πρόβλημα ήταν οι 2000 ντόπιοι κάτοικοι. 

Το Ντιέγκο Γκαρσία ήταν το μόνο κατοικημένο νησάκι του αρχιπελάγους Τσαγκός και οι Βρετανοί για άλλη μια φορά ως αποικιοκράτες έδιωξαν τον γηγενή πληθυσμό για να στηρίξουν τον πόθο των Αμερικανών για έλεγχο του Ινδικού Ωκεανού εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Όσοι από αυτούς εγκατέλειπαν το σπίτι τους για προμήθειες στα γειτονικά νησιά ή αναζήτηση ιατρικών υπηρεσιών, δεν μπορούσαν να επιστρέψουν αφού οι Βρετανοί τους το απαγόρευαν. Μέχρι το 1973, όλοι οι κάτοικοι, απόγονοι των σκλάβων που είχαν μεταφερθεί για να δουλέψουν στις φυτείες καρύδας, είχαν μεταφερθεί με τη βία στις παραγκουπόλεις του Μαυρίκιου, στις φτωχογειτονιές στις Σεϊχέλες και τις εργατικές κατοικίες της Μ.Βρετανίας, αφήνοντάς τους να παλεύουν πια με τη φτώχεια και την ανέχεια του ξεριζωμού. Εδώ και 4 δεκαετίες, οι κάτοικοι του Ντιέγκο Γκαρσία, που έχουν σήμερα βρετανική υπηκοότητα και 1.000 περίπου από αυτούς έχουν φτιάξει μια μικρή κοινότητα στο Σάσεξ, παλεύουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους μέσω της δικαστικής οδού. Όμως στις 20 Δεκεμβρίου 2012 το αίτημα τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους απορρίφθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η βρετανική κυβέρνηση μίσθωσε το Ντιέγκο Γκαρσία στους Αμερικανούς και πήρε ως αντίτιμο υποβρύχια για την ενίσχυση του βασιλικού ναυτικού. Το νησί έχει μήκος 60 χμ, με μέγιστο υψόμετρο τα 7 μ, και σχεδόν περικλείει μια λιμνοθάλασσα μήκους 19 χμ και πλάτους έως και 8 χμ. 

Σήμερα η στρατιωτική βάση φιλοξενεί περισσότερους από 4.000 στρατιώτες, έχει 2 διαδρόμους για βομβαρδιστικά αεροπλάνα, περισσότερα από 30 ετοιμοπόλεμα πολεμικά πλοία και έναν δορυφορικό κατασκοπευτικό σταθμό, μοναδικό στο είδος του.