Το σύνδρομο
της Στοκχόλμης πήρε το όνομά του από την σουηδική πόλη όπου εξελίχθηκε μια
κατάσταση ομηρίας. Οι επιστήμονες διέγνωσαν μετά την σύλληψη των δραστών ότι τα
άτομα που είχαν υπάρξει όμηροι είχαν μια συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή. 23
Αυγούστου του 1973 δύο πρώην κατάδικοι, οπλισμένοι, όρμησαν μέσα σε σουηδική
τράπεζα και κράτησαν σε αιχμαλωσία τέσσερις ομήρους, 3 άνδρες και μία
γυναίκα, σε ένα σκοτεινό υπόγειο για 131 ώρες. Τα άτομα αυτά κατά τη διάρκεια
των συνεντεύξεων από την Αστυνομία δήλωναν ότι χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το
γιατί, ένοιωθαν μία βαθιά έλξη και ταύτιση με τους απαγωγείς ενώ ταυτόχρονα
ένιωθαν φόβο γι αυτούς που προσπαθούσαν να τους σώσουν. Μάλιστα, βοήθησαν τους
δράστες να αντισταθούν στη σύλληψη, ενώ αργότερα δεν δίστασαν να ενισχύσουν
οικονομικά τον δικαστικό αγώνα τους.
Το σύνδρομο αυτό επιβεβαιώθηκε από τότε και σε άλλες περιπτώσεις και παρουσιάζεται,
κυρίως, στα θύματα απαγωγών. Χαρακτηρίζεται από την ταύτιση του θύματος με το
θύτη, την ψυχολογική εξάρτηση ή ακόμη και αγάπη προς αυτόν, τα αρνητικά συναισθήματα
του θύματος προς όποιον καταβάλει προσπάθειες διάσωσης, την υποστήριξη του θύτη
από το θύμα καθώς και την έλλειψη θελήσεως του θύματος να απελευθερωθεί. Το
σύνδρομο εμφανίζεται και σε παιδιά που έχουν βιώσει κακοποίηση, γυναίκες που
έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού, κακοποίησης, αιχμαλώτους πολέμου, μέλη θρησκειών,
θύματα αιμομιξίας καθώς και σε άτομα που έχουν ζήσει σχέσεις
εξουσίας/εκφοβισμού.
Τι μπορεί να πάθει μία ζάπλουτη
κληρονόμος την οποία απαγάγει μία ακροαριστερή «επαναστατική» οργάνωση και ζητά
από την οικογένειά της λύτρα 400 εκ. δολαρίων που θα πρέπει να μοιραστούν σε
συσσίτιο σε μία ολόκληρη πόλη; Πολύ απλά, η κληρονόμος θα γίνει μέλος του
Συμβιωτικού Απελευθερωτικού Στρατού, και θα αρχίσει να ληστεύει τράπεζες!
Απίθανο; Κι όμως συνέβη. Ο λόγος για την Αμερικανίδα εκατομμυριούχο Πατρίτσια
Χιρστ, εγγονή του βαρόνου των μίντια Γουίλιαμ Χίρστ. Η περίπτωσή της ήταν από
τις πρώτες του Συνδρόμου της Στοκχόλμης. Απήχθη στις 4 Φεβρουαρίου του 1974, σε
ηλικία 19 ετών μέσα από το διαμέρισμά της. Η οργάνωση ήταν μία ομάδα αστών
αριστερών που έδρασε μεταξύ 1973 και 1975, θεωρούσε τον χαρακτήρα της
επαναστατικό, και διέπραξε ληστείες τραπεζών, δύο δολοφονίες, και πολλές βίαιες
πράξεις. Αρχικός στόχος της απαγωγής της Πατρίτσια ήταν να την χρησιμοποιήσουν
ως αντάλλαγμα για να απελευθερωθούν άλλη μέλη της ομάδας που ήταν φυλακισμένα.
Όταν αυτό απέτυχε, απαίτησαν από την οικογένειά της να διανείμει γεύματα σε
όλους τους άπορους της Καλιφόρνιας.. Οι απαγωγείς όμως δεν απελευθέρωσαν το
θύμα..
μετά από έναν μήνα κράτησης η
Πατρίτσια ανακοίνωσε πως εντάσσεται στον Συμβιωτικό Απελευθερωτικό Στρατό με
την ονομασία «Τάνια». Μερικές ημέρες αργότερα έβγαλε μία από τις πιο διάσημες
φωτογραφίες της κρατώντας μία καραμπίνα κατά την διάρκεια ληστείας που
πραγματοποιούσε η οργάνωση στο Σαν Φρανσίσκο. Τελικά όμως, η οργάνωση
εξαρθρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1975. Η Χιρστ συνελήφθη και χαρακτήρισε τον
εαυτό της «αστικό αντάρτη».Κατά την διάρκεια της δίκης, η Πατρίτσια πέρασε από
συνέντευξη με γιατρό ο οποίος την χαρακτήρισε «κλασσική περίπτωση» Συνδρόμου
Στοκχόλμης. Ωστόσο όπως υποστήριξε ο δικηγόρος της στην δίκη, η Πατρίτσια
υπεβλήθη σε μία συντονισμένη πλύση εγκεφάλου, ενώ είχε κακοποιηθεί και
σεξουαλικά.
Τελικά καταδικάστηκε σε 35 χρόνια φυλάκιση, η οποία μειώθηκε σε 7
χρόνια, και τελικά αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει 22 μήνες. το 2001 ο Πρόεδρος
Μπιλ Κλίντον της χορήγησε πλήρη χάρη και σήμερα στα 56 της ζει στο Κονέκτικατ
με τον σύζυγο της, αστυνομικό και πρώην φρουρό της, και τα δυο τους
παιδιά.
Η Νατάσα Κάμπους έπεσε θύμα απαγωγής
το 98 σε ηλικία 10 ετών. Ο δράστης την άρπαξε την ώρα που πήγαινε στο σχολείο
της στην Βιέννη και την κράτησε φυλακισμένη σε ένα δωματιάκι για 8 χρόνια. Την
βίαζε και την κακοποιούσε για 3096 ημέρες και στα 18 της κατάφερε να το σκάσει
τον Αύγουστο του 2006. Ο απαγωγέας αυτοκτόνησε στις ράγες του τρένου και η
κοπέλα εμφάνισε κρίσεις κατάθλιψης και συμπόνιας για τον βασανιστή της.
Είχε
δεθεί μαζί του και τον ευχαρίστησε δημόσια για την φροντίδα του καταδεικνύοντας
για μία ακόμη φορά πόσο δυνατό είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου