ΙΣΙΔΩΡΑ ΝΤΑΝΚΑΝ, ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΜΕ ΤΡΑΓΙΚΗ ΖΩΗ

Η Ισιδώρα Ντάνκαν ήταν η πρώτη γυναίκα που σύστησε στον κόσμο τον μοντέρνο χορό και εναντιώθηκε στο μπαλέτο. Θυελλώδης και αντιφατική φυσιογνωμία, μαχητική και επαναστάτρια, αντιστάθηκε στο κατεστημένο της κοινωνίας αλλά και της τέχνης. Ήταν η ρομαντική χορεύτρια που απελευθέρωσε την κίνηση και αποφυλάκισε το γυμνό σώμα. Βisexual και υπέρμαχος του κομμουνισμού αν και αμερικανίδα, έκανε παιδιά εκτός γάμου, αμέτρητες σχέσεις, και είχε πάντα ορκισμένους εχθρούς.

Η Ισιδώρα γεννήθηκε το 1877 στο Σαν Φρανσίσκο, κόρη τραπεζίτη και δασκάλας χορού. Η πρώτη της επαφή με τον χορό έγινε στα παιδικά της χρόνια. Το επαγγελματικό της ντεμπούτο έγινε το 1896 και λίγο αργότερα, η Ντάνκαν έγινε μέλος περιοδεύοντος συγκροτήματος. Υστερα από ένα σύντομο πέρασμα από τη Νέα Υόρκη, τρία χρόνια μετά πάει στη μεγάλη Βρετανία όπου και καταξιώνεται. Από τότε η Ισιδώρα έζησε και δούλεψε σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Συνδέθηκε με τους πρωτοπόρους πνευματικούς κύκλους της εποχής και μυήθηκε στην αρχαιοελληνική γλυπτική, στην ιταλική ζωγραφική της αναγεννησιακής περιόδου, αλλά και στη συμφωνική μουσική. Έτσι άρχισε να αναζητεί την έμπνευση στις νότες του Σοπέν και του Μπετόβεν. Η πολυτάραχη ζωή της όμως είναι πράγματι αφοπλιστική στην περιγραφή.

Ο πρώτος της γάμος με τον κατά 18 χρόνια μικρότερό της Ρώσο ποιητή Σεργκέι Γεσένιν ήταν καταστροφικός. Εκείνος, μεγάλος ποιητής αλλά αλκοολικός, φερόταν βίαια και εξευτελιστικά στην Ντάνκαν, τον χώρισε και εκείνος αυτοκτόνησε. Η Ισιδώρα άλλαζε συντρόφους αρκετά συχνά ενώ σύναπτε σχέσεις ακόμη και με γυναίκες. Ακολούθησε μια παράφορη σχέση με τον εκατομμυριούχο Πάρις Σίνγκερ, ένα από τα 24 παιδιά του ιδρυτή της βιομηχανίας ραπτομηχανών Singer. Σχέση γεμάτη χωρισμούς και απιστίες. Το 1910 απέκτησαν έναν γιο τον Πάτρικ και 1 χρόνο αργότερα ο Σίνγκερ έπιασε την Ντάνκαν στην κρεβατοκάμαρά της με κάποιον άλλον.

Η Ισιδώρα Ντάνκαν βρέθηκε στη Γερμανία, όπου γνώρισε τη φιλοσοφία του Νίτσε και έτσι διαμόρφωσε τη δική της φιλοσοφία για την τέχνη της. Το 1903 στο Βερολίνο, διατύπωνε τον περίφημο λόγο που έμεινε γνωστός ως «χορός του μέλλοντος». Σύμφωνα με την Ντάνκαν, η τέχνη της θα έπρεπε στο εξής να προσανατολιστεί στα αρχαιοελληνικά πρότυπα: φυσικότητα και ελευθερία. Γι’ αυτό και οι κινήσεις που διάλεξε ήταν εξαιρετικά απλές: τρεξίματα, χοροπηδητά κι όλα αυτά με τα χέρια ελεύθερα να κυματίζουν. Ήταν τέτοια η αγάπη της για την Ελλάδα που το 1903 αγόρασε οικόπεδο και έχτισε την κατοικία της στο λόφο του Κοπανά στο Βύρωνα σύμφωνα με τα πρότυπα του Ανακτόρου του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες. Σήμερα εκεί είναι το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και του αδερφού της Ραϋμόνδου Ντάνκαν.

η Ντάνκαν έζησε και δούλεψε σε Γερμανία, Ρωσία και στη Σκανδιναβία όπου ίδρυσε σχολές χορού. Το 1913 τα δύο μικρά παιδιά της, η ντρέιντε 7 ετών, ο Πάτρικ 3^ων ετών και η νταντά τους έχασαν τη ζωή τους όταν το αυτοκίνητο τους έπεσε στον ποταμό Σηκουάνα στο Παρίσι. Το τέλος της Ντάνκαν το 1927 ήταν ακόμη πιο μαρτυρικό και αναπάντεχο και ενώ είχε ήδη πτωχεύσει.

 Η πιο  διάσημη χορεύτρια του 20ού αιώνα ενώ οδηγούσε το κάμπριο αυτοκίνητό του Γαλλο-Ιταλού εραστή της Μπενουά Φαλτσέτο, στη νίκαια της γαλλίας, τα κρόσσια της εσάρπας της πιάστηκαν στις ακτίνες τις αριστερής πίσω ρόδας. Το μακρύ μαντίλι που φορούσε στο λαιμό η μεγάλη ιέρεια του χορού την τράβηξε με δύναμη στο δρόμο, αφήνοντάς την στραγγαλισμένη στα 50 της χρόνια.