ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ

Δικαστικές μάχες, εκποιήσεις ακινήτων, φορολογικές ατασθαλίες, μια μεγάλη περιουσία, δύο ιδρύματα και οι απόγονοι του ρούντολφ νουρέγιεφ είναι τα κομμάτια ενός παζλ που συνθέτουν την ιστορία 20 χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου χορευτή. Η οικογένεια του Νουρέγιεφ, οι τρεις αδερφές του και τα ανήψια του, επιχειρούν τώρα να προσβάλουν τη διαθήκη του με αιτιολογία ότι το AIDS που τον  σκότωσε, τον είχε καταβάλει και δεν ήταν σε θέση να παίρνει σωστές αποφάσεις. Τι απέγινε όμως η αμύθητη περιουσία του μύθου του χορού;. Που έχουν καταλήξει οι υπερπολυτελείς κατοικίες του που ήταν φορτωμένες με έργα τέχνης;.

Η περιουσία του Νουρέγιεφ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα διαμέρισμα 300 τ.μ. στην αποβάθρα Βολτέρ του Παρισιού με θέα τον Σηκουάνα, ένα διαμέρισμα στο κτίριο Ντακότα της Νέας Υόρκης με θέα το Σέντραλ Παρκ, μια έπαυλη στο Τουρμπί των Άλπεων, ένα ράντσο στο Ρίτσμοντ των ΗΠΑ, μια βίλα στο Σεν Μπαρτ της Καραϊβικής και ένα αγκυροβόλιο στο ιταλικό σύμπλεγμα νησιών Λι Γκάλι. Η γαλλικές φορολογικές Αρχές πάντα τον κυνηγούσαν αφού ήταν ύποπτος για φοροδιαφυγή και αποτελούσαν τον δεύτερο μεγαλύτερο φόβο στη ζωή του έπειτα από την ρωσική KGB, η οποία είχε εκδώσει ένταλμα σύλληψής του προκειμένου να μην δραπετεύσει από την τότε Σοβιετική Ένωση. Τα ακίνητά του εκποιήθηκαν λίγο μετά τον θάνατό του από τα δύο ιδρύματα Νουρέγιεφ που ο ίδιος είχε ιδρύσει, το αμερικανικό με βάση τη Νέα Υόρκη και το ευρωπαϊκό με βάση το Λιχτενστάιν. Το 1995, το αμερικανικό ίδρυμα εισέπραξε το ποσό των 6.2 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το αντίστοιχο ευρωπαϊκό έβαλε στα ταμεία του συνολικά 12 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν τότε που ακούστηκαν και οι πρώτες φωνές για την διασπάθιση της περιουσίας του από τους διευθυντές των ιδρυμάτων.

Ο Νουρέγιεφ που γεννήθηκε το 38 σε ένα βαγόνι του Υπερσιβηρικού Σιδηρόδρομου και μεγάλωσε σε μια καλύβα που έμπαζε χιόνι. Ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ το 1958, αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης έχοντας γίνει δεκτός το 1955, σε ηλικία 17 ετών. Σύντομα αναδύθηκε η τεχνική, η αρμονία και το ταλέντο του, κάτι που συνέτεινε ώστε να γίνει πρωταγωνιστής στους περισσότερους βασικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου. Ο πατέρας του είχε αντίρρηση στο να γίνει χορευτής. Ο ίδιος περιγράφοντας τη ζωή του στο φτωχικό τους σπίτι έλεγε ότι κυκλοφορούσε ξυπόλητος, δεν είχε ούτε ρούχα και για να βγει στο δρόμο ντυνόταν με ρούχα των τριών κοριτσιών αδελφών του. 

 Το 61 κατάφερε να δραπετεύσει του από τη Σοβιετική Ένωση, με προορισμό τη Δύση, δεν δίστασε να φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι και 4 χρόνια μετά αμειβόταν με το ποσό των 2.800 δολαρίων ανά παράσταση, φτάνοντας τα 7.000 δολάρια το 1970. Πήγε στην Αγγλία, όπου απέκτησε τη  βρετανική  υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του Βρετανίδας χορεύτριας,  Μαργκότ Φοντέιν. Το 1990 έδινε 250 παραστάσεις τον χρόνο, εισπράττοντας για κάθε μια το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 20.000 δολαρίων. Ο διαχειριστής των πνευματικών δικαιωμάτων του Νουρέγιεφ, Μάριο Μπουά, εξηγεί πως τα ακίνητα ήταν απλή επίδειξη πλούτου στον κόσμο του διεθνούς τζετ σετ όπου κινούταν. Σπάνια ζούσε σε αυτά, παρά μόνο στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη, όπου είχε γεμίσει τα διαμερίσματά του με βαρύτιμα ανατολίτικα χαλιά, συλλογές έργων τέχνης και ακριβά έπιπλα. Ήταν επιλογή του να μην τα αφήσει στην οικογένεια του αν και έδωσε από 200 χιλ δολάρια σε κάθε μία αδελφή του.

Το 1982 παραδέχτηκε ότι ήταν ομοφυλόφιλος και έκτοτε δεν έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Η ζωή του πέρα από τη λάμψη συνοδεύτηκε και με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ και σκάνδαλα. Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή Έρικ Μπρουν ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του. Μετά τον χωρισμό με το νεαρό Γερμανό σπουδαστή χορού Τέγια Κρέμκε, ο νουρέγιεφ βυθίστηκε στο αλκοόλ και στη μελαγχολία. Ανάμεσα στις συναναστροφές του υπήρξαν πολλά ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς "τζετ σετ" όπως ο Ωνάσης, η  Κάλλας, ο Νιάρχος. Πέθανε από AIDS στις 6 Ιανουαρίου 1993, σε ηλικία 55 ετών  και το μνήμα του βρίσκεται στο ρωσικό κοιμητήριο του Παρισιού.