Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Η «Ολυμπιακή Αεροπορία» του αριστοτέλη Ωνάση σέρβιρε τους επιβάτες της με επίχρυσα μαχαιροπήρουνα, κρυστάλλινα ποτήρια και πορσελάνινα πιάτα, πάνω σε λινά τραπεζομάντιλα. Ήταν τότε που στην Α΄ θέση υπήρχαν κηροπήγια με κεριά και ένα κουτί γαρδένιες για κάθε κυρία. Η φήμη της ολυμπιακής μεγάλωσε γρήγορα και ήδη από την δεκαετία του 60 θεωρήθηκε μία από τις ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως σε συνδυασμό με το εξαιρετικό σέρβις από το πλήρωμα καμπίνας κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Οι πιλότοι της Ολυμπιακής περνούσαν από πολύ σκληρή εκπαίδευση σε σχολή της εταιρείας στην Οξφόρδη της Αγγλίας πριν μπουν στην καμπίνα του αεροπλάνου ενώ οι αεροσυνοδοί ήταν ντυμένες από διάσημους μόδιστρους της εποχής όπως ο Πιέρ Γκαρντέν, η Coco Chanel και ο Γιάννης Τσεκλένης.

Το κύρος που είχε διεθνώς ο αερομεταφορέας του μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση ήταν τεράστιο ενώ ο ίδιος ο επιχειρηματίας δάνειζε τα ιδιωτικά αεροσκάφη του σε διεθνείς προσωπικότητες της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού και του αθλητισμού. Όλα ξεκίνησαν όταν η Εθνική Ανώνυμη Εταιρεία Τ.Α.Ε., που είχε δημιουργηθεί από τη συγχώνευση επιμέρους προβληματικών αεροπορικών εταιρειών το 1946. Λόγω της κακής πορείας της, εκποιήθηκε σε πλειστηριασμό το 1955. Επειδή όμως κανείς δεν την ήθελε το Ελληνικό Δημόσιο την πούλησε στον Ωνάση έναντι 2.000.000 δολαρίων και την μετέτρεψε στην «Ολυμπιακή Αεροπορία» δίνοντας αυτό το όνομα λόγω της λατρείας που είχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

6 Απριλίου 1957 έγινε η παρθενική πτήση και η εταιρεία τότε είχε προσωπικό 865 άτομα και δεκατέσσερις ντακότες. ο Έλληνας μεγιστάνας δεν φοβόταν να «βάλει» χρήματα στην εταιρεία αφού ήθελε να γίνει η καλύτερη στον κόσμο και έτσι έγινε, ήταν η εποχή που ό,τι αναλάμβανε ο Ωνάσης, στα χέρια του μετατρεπόταν σε χρυσωρυχείο. Ο στόλος αυξήθηκε, οι πτήσεις επεκτάθηκαν σε όλη την Υδρόγειο και το όνειρο έγινε πραγματικότητα: Η Ολυμπιακή έγινε η αεροπορική εταιρεία των πέντε ηπείρων.

Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για τον Αρίστο. Το 1973, έχασε το γιο του Αλέξανδρο, όταν κατέπεσε το αεροπλάνο του. Ο τραγικός αυτός θάνατος σηματοδότησε την αρχή του τέλους τόσο για τον ίδιο όσο και για την Ο.Α. Μεσολαβεί η μεταπολίτευση του 1974, το πολιτικό σκηνικό της χώρας αλλάζει, κύμα απεργιών αρχίζει να ταλανίζει το κράτος. Στο μεταξύ ο δαιμόνιος Σμυρνιός έχει προσβληθεί από μυασθένεια που λίγους μήνες αργότερα θα τον οδηγήσει στο θάνατο. Προλαβαίνει το 1975 να μεταβιβάσει την εταιρεία στο Ελληνικό Δημόσιο. Μια εταιρεία που πριν από δεκαοκτώ χρόνια είχε παραλάβει στα πρόθυρα της κατάρρευσης και τώρα την παρέδιδε σαν μια από τις καλύτερες αεροπορικές εταιρείες του κόσμου, με έναν σύγχρονο στόλο που περιελάμβανε τρία τζάμπο και πελάτες τα γνωστότερα ονόματα του διεθνούς jet – set.

Κι ενώ 1985 πλέον θεωρείται ένα από τα μεγαθήρια ανάμεσα στις αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως, η ολυμπιακή αρχίζει να ξεχειλώνει και το προσωπικό της φτάνει τα 9.859 άτομα. Όπως όλοι γνωρίζουν η εταιρία, έρμαιο στα χέρια των πολιτικών είχε μετατραπεί σε... κομματικό παράδεισο, αφού οι ρουσφετολογικές προσλήψεις έδιναν και έπαιρναν. Δεκάδες υπουργοί ναύλωναν αεροσκάφη για επίσημες επισκέψεις στο εξωτερικό, δίχως ποτέ η κυβέρνηση να αποπληρώσει τα ναύλα. Και έτσι τα χρέη και τα ελλείμματα του αερομεταφορέα διογκώνονταν. 

Η κατάσταση φτάνει σε μη αναστρέψιμο επίπεδο και ο κρατικός αερομεταφορέας που εν τω μεταξύ έχει μετονομαστεί σε Ολυμπιακές Αερογραμμές περνά τον Οκτώβριο του 2009 στα χέρια του Ανδρέα Βγενόπουλου. 

Τώρα ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε  στην ιστορία της πολύπαθης Ολυμπιακής αφού επισημοποιήθηκε η εξαγορά της από την Aegean Airlines, με την προϋπόθεση βεβαίως να εγκριθεί η συναλλαγή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και να σημάνει έτσι τη νέα περίοδο ανασυγκρότησης του μύθου που ονομάζεται ολυμπιακή αεροπορία.