ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΕ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΣΤΕΓΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ!

Στα 18 της βίωνε μια απίστευτη οικογενειακή τραγωδία χωρίς να έχει ζήσει η ίδια παιδικά ανέμελα χρόνια. Ναρκομανής πατέρας, μια μάνα που αγνοείται η τύχη της και ένας αδερφός σε ανάδοχη οικογένεια. Μοναδικό στήριγμα, η γιαγιά της. Η ζωή, είναι φανερό ότι δεν φέρθηκε καλά στη Ντον Λόγκινς, ωστόσο η ίδια όχι μόνο έφτασε ψηλά αλλά βοηθά τώρα και άλλα παιδιά που πέρασαν δύσκολα παιδικά χρόνια. Μεγαλώνοντας παραμελημένη από τους ναρκομανείς γονείς της και ζώντας σε άδεια κτίρια χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και τρεχούμενο νερό, η Ντον πλέον έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια της. Όχι μόνο έγινε δεκτή στο Χάρβαρντ με πλήρη υποτροφία, αλλά απέδειξε ότι όλα είναι πιθανά να συμβούν αρκεί να μην τα παρατάς ποτέ.  

Η ιστορία της έγινε τηλεοπτικό ρεπορτάζ σε όλα τα μεγάλα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα με την εξομολόγηση της να είναι συγκλονιστική και να σοκάρει. Όταν ήταν μικρή έβλεπε την οικογένεια της να ζει μέσα στην εξαθλίωση και την κατάχρηση των ναρκωτικών. Η 18χρονη δεν ήθελε να καταλήξει έτσι. Ήξερε ότι η εκπαίδευση ήταν ο μόνος τρόπος για να βγει από τη φτώχεια. Ζούσε μέσα σε σκουπίδια που ήταν παντού στο σπίτι τους. Δεν πλενόταν συχνά και φορούσε τα ίδια ρούχα στο σχολείο για μήνες. Γι αυτό και ήταν ο στόχος πολλών συμμαθητών της, μάλιστα στο Γυμνάσιο γυρνούσε κάθε μέρα σπίτι κλαίγοντας. 

Μια σχολική σύμβουλος ήταν αυτή που παρατήρησε  την συμπεριφορά της, την βοήθησε να γίνει πιο ευπαρουσίαστη και παρακίνησε την κοινότητα να την βοηθήσει. Το σχολείο της προσέφερε δουλειά ως καθαρίστρια και ο οδοντίατρος της περιοχής δωρεάν θεραπεία. 

Η ζωή στο σπίτι όμως συνέχιζε να είναι αφόρητη. «Υπήρχαν φορές που ήμασταν χωρίς ρεύμα και νερό για πολλούς μήνες και έκανα τις εργασίες υπό το φως των κεριών. Στόχος της η καριέρα στη Βιολογία και οι κόποι της ανταμείφθηκαν όταν έγινε δεκτή με υποτροφία σε 4 Πανεπιστήμια και ανάμεσα σε αυτά, το πανεπιστήμιο των ονείρων της: το Χάρβαρντ.

Διάβαζε μέρα νύχτα και μπήκε πρώτη στο πανεπιστήμιο που ονειρευόταν ανάμεσα σε 36.000 άλλους υποψηφίους. Ενώ την ίδια στιγμή ο πατέρας της πέρναγε την πύλη του Σωφρονιστικού ιδρύματος Λίνκολν για διακίνηση ναρκωτικών και δεν ήταν εκεί να χαρεί με την κόρη του. Η γιαγιά της ούρλιαζε μέσα από το τηλέφωνο όταν άκουσε την είδηση και ο μεγαλύτερος αδελφός της, που ζει σε άλλη πόλη, της υπενθύμισε ότι ποτέ δεν θα έπρεπε να έχει αμφιβολία για τον εαυτό της. Η Ντόν είχε μετακομίσει ήδη στο σπίτι της μητέρας του φίλου της αφού δεν είχε σπίτι για να μείνει. Όσον αφορά το κόστος των σπουδών, το πανεπιστήμιο έχει προσφερθεί να πληρώσει όλα τα δίδακτρα, καθώς και την εστία, αλλά θα πρέπει να βρει η ίδια τρόπο να πληρώσει για τα βιβλία και τα έξοδα διαβίωσης και σχεδιάζει να βρει δουλειά στην Πανεπιστημιούπολη.

Με την αποδοχή της Ντον Λόγκινς στο Χάρβαρντ και το δρόμο της προς το πτυχίο στη βιολογία, ελπίζει πραγματικά να προσφέρει στον κόσμο «Θέλω να βοηθήσω με τις νέες ανακαλύψεις και να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για όλους δήλωσε. Το σύνθημα της από τότε που θυμάται τον εαυτό της μέσα στο διαλυμένο σπίτι της ήταν ένα και το έλεγε κάθε φορά που στεκόταν στον καθρέφτη, μην κλαις ντον, χαμογέλα θα αλλάξουν όλα.