Ο βιολογικός δεσμός με την μητέρα του,
τον μοναδικό άνθρωπο που έχει στην γη, είναι μοναδικός και πολύ ισχυρός. Η σκληρή
ζωή που έζησε από την πρώτη ημέρα που γεννήθηκε μέσα στην φυλακή, τα παιδικά
του χρόνια σε ιδρύματα και ανάδοχες οικογένειες, τον μεγάλωσαν απότομα. Η συγκλονιστική
ιστορία του μικρού που μάζευε λεφτά για να πραγματοποιήσει τον μοναδικό στόχο
που είχε, να απελευθερώσει την γυναίκα που τον γέννησε έκανε τον γύρο του
κόσμου μέσα από μεγάλα δίκτυα.
Η Βιτζάγια Κουμάρι, 48 χρονών σήμερα,
βρισκόταν στη φυλακή από το 1994 όταν καταδικάστηκε για τον φόνο ενός γείτονά
της – άδικα, όπως αυτή ισχυρίζεται. Στο δεύτερο δικαστήριο θα μπορούσε να
αφεθεί ελεύθερη με εγγύηση, αλλά δεν είχε τις απαιτούμενες 10.000 ρουπίες
περίπου 140 ευρώ δηλαδή. Ο άντρας της την εγκατέλειψε νωρίς και κανείς δε
βρέθηκε να τη βοηθήσει, ούτε τα μέλη της οικογένειάς της. Αναγκάστηκε να μένει
εκεί, μέσα σε ένα βρώμικο κελί με άλλες κρατούμενες, χωρίς να περιμένει τίποτα
από την ζωή της. Ο γιος της Κανάγια, γεννήθηκε στη φυλακή και δόθηκε για
υιοθεσία. Μα όταν ενηλικιώθηκε κατάφερε να συγκεντρώσει τα χρήματα που
απαιτούνταν ώστε να αποφυλακιστεί η ταλαιπωρημένη γυναίκα κι έτσι κατάφερε να
βοηθήσει τη μητέρα του που την είχαν εγκαταλείψει οι πάντες.
Τέσσερις μήνες μετά την φυλάκιση
γεννήθηκε ο γιος της. Με βαριά καρδιά τον έστειλε αλλού να μεγαλώσει αφού η
φυλακή δεν είναι μέρος για ένα μικρό παιδί. Κι έμεινε όλα αυτά τα χρόνια στη
φυλακή με μόνης της παρέα αυτή την μικρή φωτογραφία του γιου της ο οποίος την
επισκεπτόταν κάθε τρεις μήνες. Ο μικρός πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών
του χρόνων σε διάφορα σπίτια αλλά ποτέ δεν ξέχασε τη μητέρα του και δεν της γύρισε
την πλάτη αν και δεν μεγάλωσε μαζί της. Δεν τον τάισε, δεν έπαιξε και δεν
ξενύχτησε στο πλευρό του. όμως εκείνος με το που έγινε 18 ετών, έπιασε δουλειά
σε ένα υφαντουργείο. Αμέσως ξεκίνησε να βάζει χρήματα στην άκρη για να
αποφυλακίσει τη μητέρα του.
Προσέλαβε ένα δικηγόρο, ο οποίος ανέλαβε την
υπόθεσή και στις αρχές του περασμένου Μαΐου η βιτζάγια ήταν ελεύθερη. Οι
δικαστές εξέφρασαν την έκπληξή τους για την καταδίκη της με τα ισχνά
ενοχοποιητικά στοιχεία και διέταξαν επανεξέταση των υποθέσεων των φυλακισμένων για
να εξακριβωθεί αν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις. Εξάλλου όπως υπολογίζεται, οι
φυλακισμένοι στην Ινδία φτάνουν τους 300.000, με το 70% να είναι μέσα χωρίς να
έχει δικαστεί.
Σε ένα σκονισμένο διαμέρισμα, σε πυκνοκατοικημένη γειτονιά της ινδικής πόλης
Καμπούρ, ο νεαρός βγάζει από μια σακούλα για ψώνια ένα κίτρινο φόρεμα και το
δείχνει στη μητέρα του. αυτή θα ήταν μια τυπική σκηνή, αν ο νεαρός κανάγια δεν
περίμενε 19 ολόκληρα χρόνια για να δώσει ένα δώρο στη μητέρα του. εκείνη με
δάκρυα στα μάτια δεν το πιστεύει, νόμιζε πως θα πέθαινε στη φυλακή αφού κανείς δεν
βγαίνει ζωντανός από εκεί. γιος και μητέρα είναι και πάλι μαζί αγωνιώντας για
το μέλλον τους. σχεδιάζουν να πλησιάσουν τον αποξενωμένο πατέρα του 19χρονου και
να διεκδικήσουν το νόμιμο ποσοστό τους από την οικογενειακή ιδιοκτησία που είχε
το ζευγάρι πριν την καταδίκη της 48χρονης.
Μητέρα και γιος, ενωμένοι και πολύ
ευτυχισμένοι, κοιτούν το παρόν και προσπαθούν να αναπληρώσουν όλο το χρόνο που
έχασαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου